Lecz mimo to odpisała mu: *To bardzo miłe ;3*. Nie czekając na odpowiedź zasnęła. Gdy wstała rano, wzięła do ręki telefon, miała jedną nową wiadomość od Filipa: *Musimy jutro poważnie pogadać. Śpij dobrze ;* *. Koło południa zadzwonił:
-Czekam przed blokiem...
Wera szybko się ogarnęła i wyszła przed blok. Oczywiście na powitanie ją przytulił, ale tego dnia inaczej czuła się w jego ramionach. Poczuła jej ulubiony zapach jego perfum. W końcu Filip zaproponował, żeby przeszli się do parku. Więc ruszyli, szli w milczeniu, w końcu Filip zapytał:
-Co tam?
-W sumie to sama nie wiem, ale bardziej pozytyw niż negatyw, a u Ciebie?- posłała mu uśmiech.
-U mnie jak najbardziej pozytyw.- odpowiedział i odwzajemnił uśmiech. Doszli do parku i usiedli na ławce.
-To o czym chciałeś pogadać?- popatrzyła na niego. Na jego twarzy zauważyła dziwny wyraz, którego nigdy wcześniej nie widziała.
-Wiesz, że jesteś dla mnie bardzo ważna, i że zależy mi na Tobie jak na nikim innym. Gdy wczoraj mówiłaś mi, że brakuje ci bliskości, nie powiedziałem, że czuję się tak samo, ale...-zamilkł na dłuższą chwilę.
-Ale?- odpowiedziała.
-Ale nie gdy jestem przy Tobie.-popatrzył na nią się uśmiechnął. Werze zrobiła się cieplej na serduchu. Przytuliła go. Od tego momentu mogło być już tylko lepiej. Wróciła do mieszkania cała rozpromieniona.

Następnego dnia przyszła do Filipa. Ucieszył się gdy ją zobaczył. Lecz tego dnia oboje byli zdenerwowani i się pokłócili. Zaczęli wypominać sobie błędy z przeszłości. Wera się rozpłakała, a Filip wyszedł zdenerwowany jeszcze bardziej z pokoju. Po jakiś 20 minutach wrócił i usiadł na łóżku. Wera nadal płakała. Nie mógł tego znieść i zaczął ją przepraszać:
-Nie chciałem tego mówić, nie chciałem Ci o nim przypominać, przepraszam- przytulił ją.
-Też nie chciałam tego mówić, przepraszam.- wtuliła się w niego.
-To już nie płacz.- powiedział i przytulił ją bardzo mocno.
-Ale ja nie mogę.- podniosła trochę głos.-Ja już tego nie wytrzymam, ja się chyba zakochałam.
Twarz Filipa posmutniała, widziała jaki był przejęty.
-Co się stało?- zapytała.
W odpowiedzi dostała tylko westchnięcie. Po dłuższej chwili usłyszała:
-To życzę wam szczęścia.
Spojrzała na niego i się uśmiechnęła.
-Debilu, ty jeszcze nic nie rozumiesz?- spojrzał na nią.
-Może mi wytłumacz.
Nic nie odpowiedziała, tylko przytuliła go mocno i szepnęła mu do ucha:
-Kocham Cię...
Szybko odwróciła głowę w druga stronę, by nie widzieć jak ją wyśmiewa. Po chwili poczuła delikatny dotyk na dłoni. Spojrzała na Filipa, lecz nie wiedziała, że ich twarze będą tak blisko siebie. Spojrzał jej w oczy i ją pocałował.
-Ja Ciebie też.- usłyszała w odpowiedzi i przytuliła go.

Kilka dni później spotkała Kubę, swojego byłego. Na powitanie ją przytulił. Chwilę rozmawiali a ten prawiąc jej komplementy chciał ją pocałować, ale ona widziała, że to nie fair w stosunku do Filipa i się nie dała. Pocałował ją, więc tylko w policzek. Zbierała się już do domu, więc na pożegnanie jeszcze raz mocną ją przytulił i dał całusa w polika. Wracając do domu zadzwoniła do Filipa, nie odbierał. Przestraszyła się trochę, ale pomyślała, że rozładował mu się telefon. W domu coś zjadła i weszła na kompa. Siedziała do wieczora, Filip nie oddzwonił. Postanowiła, że do niego pójdzie. Gdy była już pod jego drzwiami, nagle rozległ się telefon. Na wyświetlaczu wyświetlił się kumpel Filipa. Z niedowierzaniem odebrała. Zaprosił ją na imprezę, powiedział, że Filip już tam jest.
-Dobra, już idę.- powiedziała i ruszyła w stronę imprezy. Po 20 minutach zapukała do drzwi dosyć ładnego domu. Otworzył jej Kamil, kumpel Filipa. Zaprosił ją do środka i ruszyła szukać Filipa. Siedział na schodkach za domem, a z wargi lała mu się krew. Bił się, tylko z kim?
-Co ci się stało? Zapytała smutna.
-Widziałem Cię dziś z Kubą, przytulaliście się. Wróciłaś do niego?- odpowiedział po chwili.
Zauważyła, że Filip jest już pijany, lecz jej to nie przeszkadzało. Zastanawiała się co odpowiedzieć, ale mimo wszystko powiedziała prawdę:
-Spotkałam go dziś, na przywitanie i pożegnanie mnie przytulił, chciał mnie nawet pocałować, ale gdybym go pocałowała...- przerywa na chwilę, Filip popatrzył na nią- wtedy czułabym się podle, nie umiałabym sobie tego wybaczyć, a co dopiero myśleć, żebyś Ty mi wybaczył.- oddycha z ulga.
Filip zbliżył się do niej i objął ją ramieniem.
-Kocham Cię.
-Ja Ciebie też, na zawsze.- i całuje go nie zwracając uwagi na jego rozciętą wargę. Po chwili Filip wstaje i klęka przed nią. Trochę się chwieje, ale jej to nie przeszkadza. Czuje, że to będzie najpiękniejsza chwila w jej życiu.
-Więc...- trochę nieśmiale zaczyna.- Czy chciałabyś ze mną być?
Po chwili ciszy Wera odpowiada.
-Tak.- w tej chwili Filip wstaje, bierze ją na ręce i całuje najbardziej namiętnie jak tylko potrafi. Gdy już wchodzą na imprezę, Filip obejmuje ją ramieniem, ona go w pasie. Przypomniała sobie.
-Właściwie, to czemu masz rozcięta wargę?- siadają przy stoliku, Filip podaje jej piwo.
-To Jimmy.- w tej chwili Jimmy schodzi na dół, ma rozbity nos, i wyjeżdża z tekstem:
-Siema lovelaski, widziałem was przez okno.- ale ani Wera, ani Filip nic mu nie odpowiadają. Jimmy jest już pijany w 4 dupy i ciągnie dalej:
-Ale wy nie możecie być razem...- Wera przerywa mu:
-Bo?
-Bo, bo, bo, bo, bo- śmieje się ironicznie.- Ponieważ, ja wam nie pozwalam.- przyciąga ją do siebie za rękę i chce ją pocałować. W tej chwili wstaje Filip:
-Jak się od Niej nie odpierdolisz, to pożałujesz!
Wera się od nich odsuwa.
-Hahahahhahahahahah, co ty mi możesz zrobić?- śmieje się.
W tym momencie Filip nie wytrzymuje, zaczyna go bić, i prowadzi do drzwi. Dosłownie wykopuje go z imprezy. Wraca do niej.
-Nie musiałeś, poradziłabym sobie.
-Nikt, powtarzam nikt, nie będzie całował MOJEJ dziewczyny, oprócz mnie.- uśmiecha się słodko oraz ją całuje. Chwilę jeszcze pogadali i położyli się spać.
___________________________________________________________

Komentujcie <3

Dodawajcie <33