wszystko się zmienia. nie są to, niestety, zmiany na lepsze. o ile prościej byłoby, gdyby nie trzeba było dorastać? mieć zawsze 5 lat, patrzeć na świat oczami dziecka. wtedy wszystko było takie beztroskie. ale lata mijają. zmieniłam się ja, zmienili się inni. to okropne, że jest tak pięknie, a potem okazuje się że może być jedynie coraz gorzej... ale może jest nadzieja, że jednak się poprawi? czy na tym to polega, to życie? na nieustajacej nadziei na nadejscie czegoś lepszego? na oczekiwaniu na cud? 

jak długo można wytrzymać? a może odpuścić, zakończyć to wszystko?

cierpienie wymaga więcej odwagi niż śmierć.

odwagą jest brnąć w to wszystko, licząc się z konsekwencjami, ale nie dając za wygraną.

czemu ci, którzy nigdyś śmiali się i radowali światem, dziś wodzą po nim smutnymi oczyma?

co jest lepsze? być samotnym, czy otoczonym przez dziesiątki fałszywych ludzi? a może i jedno i drugie.

wśród ludzi także jest się samotnym.

najgorsza zaś ze wszystkiego jest bezsilność, okropna bezsilność, kiedy tak bardzo chce się pomóc, ale nie można. bo nie ma jak.

chciałabym wiele zmienić. chciałabym przede wszystkim zmienić siebie, odnaleźć w sobie to, co niegdyś było we mnie dobre, a potem zniknęło. 

a możę ucieczka od problemu jest najlepszym wyjściem? zdecydowanie najprostszym, ale ... nie wszystko, co proste, jest dobre.

nie wolno się poddawać, tak?

dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą.

walcz. nie daj się stłamsić. wiesz, że wiara czyni cuda. a w połączeniu z nadzieją i miłością staje się niepokonana. 

walcz. miej nadzieję. wierz. kochaj. bądź sobą, i tylko sobą. to trudne, wiem. ale nie wolno się poddawać. 

wiem, że wokół tak wiele zła. trzeba naprawdę mieć dużo siły, by móc walczyć.

ale mamy ludzi, którzy nas kochają! trzeba iść na przód, choćby dla nich. bo zawsze jest ta nadzieja, że będzie lepiej.

Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.

zaczerpnięte jeszcze ze starego fbl. ale odzwierciedla wszystko, co mam do powiedzenia. adieu.