Ostatnio czytałam bardzo ciekawy artykuł. Odkrywa oczywistą oczywistość, czyli wszystko co człowiek robi w życiu w jakiś sposób, bardziej lub mniej świadomy, jest podporządkowane znalezieniu miłości. Autor stawia czytelnika w następującej sytuacji: wyobraź sobie, że masz możliwość spojrzeć w przyszłość i dowiadujesz się, że nigdy nie poznasz tej właściej osoby, że miłość po prostu nie jest ci pisana. Co robisz? jak planujesz swoje życie? zmieniasz coś w nim? Zaczynasz myśleć rzeczywiście tylko o sobie, nie masz ograniczeń.

Zostajemy uświadomieni, że szukamy w innych czegoś, czego nam brakuje i przez to w pewien sposób się od nich uzależniamy. A przecież jesteśmy w stanie wypracować to coś w nas samych. Dzięki temu jeśli się już decydujesz na związek, to nie dlatego, że kogoś potrzebujesz, tylko po prostu chcesz.

To tylko zwykły artykuł, a zdystansował mnie do myślenia o związkach. A jak będę sama? I co z tego? Najwyżej nie ułożę mojego życia wg. konserwatywnego patternu "mąż, dzieci i siedzenie w domu", a będę pracowac tylko na siebie i zwiedzać świat #hejprzygodo. Bez ograniczeń. Losie. Jakie to egoistyczne.

Jestem wolnym wiatrem.

Wychodzę.