Kapelusz.

Była sobie razu pewnego dziewczyna o oczach błyszczących i uśmiechu kojącym, która zagubiła się w tłuszczy ludzi pchanych bezkresną szarością. Wybiegła na pobocze ulicy zwanej Życiem i rozglądała się zdezorientowana. 

Czarne kruki okrążyły dziewczynę, by po sekundzie zmaterializować się u jej boku. "Wybieraj", mówiły, a ich głos do syku węża był podobny, "Życie dla siebie lub innych". W jej sercu ziarno buntu zasiano. Dziewczyna przyodziała skrzydła czarne i nad głowami ludzi bez ustanku latała. Jej oczy martwymi się stały, usta wygięte w mrocznym grymasie pozostały. Pogodne dziewczę w ducha się zmieniło, strach, ból, rozpacz i śmierć niosącego. Jej skóra niczym pergamin jasna i cienka na szkielecie się ostała, choć każda inna tkanka w powietrze się zamieniała. 

Wybrała siebie i na ostatku sama pozostała. 

___________________________________________________________

Napiszę coś później.