Koło.

Kiedy w końcu udało mi się to wykrztusić, jakoś dziwnie zabrzmiało to wyznanie w moich ustach

- Ja też się boję. 

Chyba ostatni raz powiedziałam to na głos jakieś 4 - 5 lat temu, kiedy mówiłam o lęku przed ciemnością. 

Mój głos nie pasował do tego stwierdzenia. 

Ale kiedy tylko w końcu przyznałam się komuś na głos, że i ja czasem odczuwam strach, 

wszelkie obawy natychmiast pierzchły. 

To dziwne. 

  Dziś postanowiłam nad tym popracować. 

  Nie lubię się bać. 

  Oglądałam to, co staram się usilnie omijać, 

czyli filmy o opętanych. 

  Co prawda nie miałam zamiaru zastosować kuracji szokującej, 

więc Legion wystarczył, tam tylko była babcia i małe dziecko (choć to one najbardziej mnie przerażają w takiej postaci), 

tam tylko były krótkie migawki tych dwóch przyjemniaczków, zatem dałam radę wyśmienicie. 

  Jedyną reakcją mojego organizmu była jednorazowa przyspieszona akcja serca. 

Chyba w końcu znalazłam sposób na to, by móc oglądać horrory.

  Właśnie. 

  Czuję się jak wtedy, kiedy byłam w podstawówce. 

  Dziś pierwszy raz od kilku lat znowu się tym przejęłam. 

  I 

  tak jak kiedyś

  milczę. 

Słucham, jak to kiedyś nazwał Młody, Ojejzis.