Pozwala zyc

 Wszechświat stwierdził, że mój plan - choć brzmi zajebiście - może jednak nie jest najbardziej optymalnym rozwiazaniem. Dlatego postanowił zadziałać na własną rękę. 

I złamał mi serce.

Gdy było się młodym, dość często przeżywało się rozkoszne chwile uniesień i bolesne momenty rozwiewania złudzeń. Zakochałam się pierwszy raz od lat. Bardzo z tym walczyłam, aż pewnego dnia jadąc rano do pracy stwierdziłam, że nie mogę dłużej wypierać i udawać przed sobą, że to tylko pociąg fizyczny. Pokochałam tego pajaca, a nie należę do kochliwych osób. 

Złamał mi serce.

Zapomniałam, jakie to uczucie. Złamane serce kłuje i ciąży, ale jestem za stara, by próbować sobie radzić z tym tak jak kiedyś. Serce kłuje i ciąży jak głaz, a ja każdy spazmatyczny skurcz przyjmuję z pokorą i akceptacją. Nie chcę udawać, że mnie to nie obeszło, bo to nieprawda. Wierzę, że ból wypali się szybciej, gdy pozwolę mu goreć. 

Złamał mi serce.

Obrazy stają mi jako żywe przed oczami i rozmywają się w łzach tańczących na krawędzi powiek. 

Boli świadomość, że zawsze bardziej go pociągała, a ja byłam tylko bezpieczniejszym wyborem.

Bolą te wszystkie brednie.

Frustruje to, że nie palę tego wszystkiego w hutniczym ogniu wściekłości. Że tej wściekłości w ogóle nie ma.

Że tym razem po prostu coś we mnie pękło.

Ach tak. To było moje serce.