Mamuśki

Wiecie, niedlugo minie siedem lat jak mam tego photobloga. Siedem lat. To 7/23 mojego życia. Prawie jedna trzecia. Ponad siedemset zdjęć, a co za tym idzie wpisów. Niektóre tak pojebane, że sama nie wiem o co mi chodziło. Niektóre zabawne, czasem nawet dobre. Inne przywołują wspomnienia o których nie chce pamiętać, choć muszę. Szmat czasu.

___________________________________________________________________

Cześć, to może ja zacznę...

Cóż... z wad to chyba najpierw to, że nie umiem pić i iść jednocześnie, więc robie przystanki. Co jeszcze... A, śpiewam podczas jazdy samochodem. Dlaczego to wada? Bo śpiewać nie umiem, a śpiewam głośno i z oddaniem... Ale tylko kiedy jadę sama, więc jeszcze ujdzie. Nie umiem zignorować niedoskonałości powierzchni, którą dotykam. Na potęgę gubię biżuterię. Po spotkaniu zapominam poinformowac, że bezpiecznie dotarłam do domu, chociaż obiecałam... Czasem podczas ręcznego pisania mylę p i b, ale tylko w środku wyrazu. W nocy kradnę kołdrę. W komunikacji elektronicznej nadużywam :D ale na swoją obrone powiem, że naprawdę się wtedy śmieję. Nigdy nie mam przy sobie gotówki. Czytam wielokropki.

I wiecie, czego najbardziej nienawidzę? Kiedy ktoś ich nadużywa.

Naprawdę.