i was

Byłam. Co dziś mam powiedzieć? Że specjalnie chodzę tymi samymi drogami od paru miesięcy, żeby usłyszeć ryk twojego silnika, żeby chociaż na sekundę poczuć twoje spojrzenie na swoim ciele. Kłamię, każdego dnia okłamuję samą siebie, wszystkich;mówiąc Nie kocham Dawida. Nic dla mnie nie znaczy. Siedziałam przy stole z rodziną kiwając głową że jesteś frajerem i nie pasujemy do siebie, w środku umierałam z każdym kiwnięciem. Nie potrafię nie mówić o Tobie, chciałabym opowiadać o wspomnieniach, nie mam komu. Byłam na imprezie, co dają nam *zakochanym* schlane imprezy do białego rana?! Nadzieje? Zapomnienie? Słowa : jutro będzie dobrze?! Chyba tak, chyba każdy z nas potrzebuje wódki, wódki, wódki! Chcę, żebyś to czytał. Czułam zarost na swoim policzku, zarost człowieka z którym nie zamieniłam w życiu ani jednego słowa. Myślałam o nim. Zastanawiałam się czy tak samo jak ja kogoś kocha, czy zasypia żegnając niebo z imieniem na ustach ukochanej. Żegnajmy się codziennie przez gwiazdy, niech od dziś tak właśnie wygląd nasze wspólne Dobranoc.

Dobranoc Dawidzie.

"Nie ma tu racji dla nas, sensu w planach, tam będzie lepiej tutaj ktoś nas okłamał."

Samy.