Ciało i rozum w permanentnej niezgodzie...

Ah. Biorę solidny wdech i ... zaczynam wszystko od nowa. Już jest dobrze, można powiedzieć cel uświęca środki... Choć nie tak to powinno być, to każdy dzień uświadamia mi jak bardzo ten świat jest popaprany... I trudno, tak już widocznie musi być. A i nie wychodzę z podziwu dla siebie, jakim cudem pakuję się w same gówna?.. brawa dla mnie! Naprawdę, należą mi się.

I choć nie będę więcej obracać się za siebie w nadziei że jednak chowasz się za plecami.

Dwa kroki w przód.

A na zdjęciu jest mój Kraków, którego dawno nie odwiedzałam i tak mi się tęskni, O! Ostatni raz widziałam go na wycieczce klasowej, za którą w pewnym sensie tęsknie mimo wszystko *za klasa, a raczej za szkołą*

I mimo wszystko jeden krok w tył.

...Tylko czy było warto?

...

happysad mnie dziś atakuje strasznie, O!