5.

Część 3.

Byłam cała mokra, deszcz mieszał się z moimi łzami spływając po policzkach. Po dwóch godzinach stania nad jego grobem, udałam się do domu. Weszłam do swojego pokoju, zamknełam się, włosy upiełam w kok, przebrałam się w dresy, włączyłam naszą ulubioną piosenkę, którą moglibyśmy słuchać bez ustanku i usiadłam na parapet. Skóliłam się przykrywając kocem i wsłuchując się w tekst piosenki. Rozmyślałam jak teraz będzie, przecież go już nie ma. Jak ja sobie sama poradze? Chyba nie dam rady.. a może dam... Zrobię to dla Niego i zostanę na tym bezwartościowym zadupiu zwanym życiem. A co ze szkołą? Nauka też jest dla mnie ważna, nie chcę zawalić jej. Najlepszym rozwiązaniem będzie to, że w szkole będę się starać i uczyć a w domu będę załamana, będę myśleć o Michale. A w szkole nie pozwolę sobie o nim myśleć, nie chcę płakać w szkole. W domu będę się poddawać ale nie w szkole, w szkole stawiam na naukę. Wiem, że na pewno słuchasz tego wszystkiego i myślisz, że dobrze robię. Też tak sądze. Mam nadzieję, że się nie poddam, obiecuję Ci to.

( rozmyślenia Izy )