W poszukiwaniu siebie.. 

W cholerę czasu niczego nie dodwałam , i tak tego gówna nikt nie czyta ,

ale przynajmniej moge tu wylać trochę swoich myśli ;)

Co by tu powiedzieć.. 

Jest dziwnie. W chuj dziwnie.

Nie jestem niewiadomo kim , ale czasem myslę , że chyba jestem jedyną osobą z towarzystwa , która mysli,

a przecież to powinno byc codziennością , gdyż jestesmy istotami myślącymi , a wokoł jest to tak rzadkie i niespotykane..

Czemu do jasnej cholery nie mam wlasnego zycia!? Umiem pomagać tylko najblizszym , 

a w swoim nie umiem zrobić nic.. Jak bardzo chciałabym , żeby to sie zmieniło bo jak narazie

panicznie boję się rozwiazywać jakiekolwiek problemy..

Użeram sie z tym juz tak długo.. JEDEN DURNY PROBLEM - niby wiem , jak powinnam postąpić żeby starać się go pozbyć , opierając się tylko i wyłącznie na zasadach moralnych , "bo tak wypada" , ale nie zrobie tego bo co mi po tym skoro w głowie zostanie calkiem coś innego.. ciagła wątpiwość i podświadome działanie na odwrót..

TO  JEST GŁUPIE!

Może los chce żebym jeszcze się z tym pomęczyła..? może za jakiś czas wydarzy się coś , 

co pomoże mi się z tym uporać? 

tak, tak, wiem , lubię się łudzić.

Już tak dawno mogłabym z tym skończyć , a tak bardzo się boje ;(( 

Uzależniłam się od Ciebie , ale się boję . 
Poprostu boję.. Przepraszam..

   Boże, pomoż mi! Chcę już wiedzieć, to to? 

Nie każ mi żyć w niepewności

Zaraz zejdę na zawał...

 Rower? nawet nie myślałam , że zajmie w mojej głowie tyle mysli,

może to coś pozytywnego?

WKońcu trzeba próbować wszystkiego ;) zobaczymy czy to będzie dobre połączenie :)

Weekendzie przybywaj , czas wrzucić na luz i chociaż za chwilę zapomnieć o wszystkim :)

Imagine <3 ;)

naderwane zaufanie już nigdy nie będzie takie samo..