never give up. 

''Never Give Up'' Rozdział IV

Rozwinęłam kartkę i nie mogłam uwierzyć w to co było na niej napisane, dokładnie 'Wszystko będzie dobrze, Katherine. Kochamy Cię i wciąż się za Ciebie modlimy. Twoja kochana rodzina'. Spojrzałam w niebo.. Nie widziałam nic co mogło by wyjaśnić tą sprawę. Szłam brzegiem plaży i wciąż coś mi kazało zerkać na niebo. Usłyszałam cichy szept 'Uważaj na siebie. Wszystko co dobrze przeminęło, ale to nie koniec. Never Give Up'. Spojrzałam ponownie ku górze i ujrzałam napis 'Never Give Up'. Byłam w 100% pewna, że to była wiadomość od mojej mamy, wiem.. to szalone. Ale jak inaczej to wytłumaczyć? Niczego sobie nie uroiłam, wszystko co widziałam było prawdą. Kartkę włożyłam do kieszeni brudnych i przetartych spodni. Ponownie spojrzałam na niebo i widziałam jak napis rozpływa się po chmurach. Wyszeptałam 'Ja też Cię kocham, mamo'. Myślałam czy nie wrócić do domu dziecka, tam przynajmniej miałam wygodne łóżko, ubrania na zmianę i łazienkę. Aczkolwiek nie byłam na to gotowa, traktowano mnie tam jak śmiecia, który tylko się nad sobą użala. Zawsze będę pamiętać 5-letnią dziewczynkę, która całe dnie spędzała siedząc na parapecie przed oknem. Z nikim nie rozmawiała. Któregoś dnia podeszłam do niej i powiedziałam 'Dlaczego wciąż siedzisz taka smutna?'. Nic nie odpowiedziała.. tylko spojrzała się na mnie tymi smutnymi, zapłakanymi oczami. Bardzo mi było jej szkoda. Widać było jak bardzo cierpi przez to co ją spotkało. Odchodząc od niej wyszeptałam jej do ucha 'Never Give Up' i od razu się lekko uśmiechnęła. Dzień później uciekłam stamtąd. Uciekając spojrzałam w okno gdzie dziewczynka zawsze spędzała całe dnie. Pomachałam do niej i ku mojemu zdziwieniu zrobiła to samo. Nie wiem co z nią się teraz dzieje, mam tylko nadzieję, że nie wzięła ze mnie przykładu. Dobra, stop. Czas powrócić do rzeczywistości. Zaczynam nowe życie, czas zacząć układać kawałki w całość.

od autorki:

dopadła mnie nuda ;)