I co jeszcze

Tak więc czas leci. I w sumie to chcialam podsumować to co sie dzialo . Więc na początek to moja przyjaciółka za którą kulke bym przyjęła okazala się zwykła szmatą. Wszystko oprócz zdrady jestem w stanie wybaczyć. Miłość mojego życia wyjdzie zza krat w połowie 2020 roku. Wrzesień rozwód rodziców i zmiana pracy. Październik wyprowadzka i strata dwóch kotów. Czy musiałam stracić to wszystko żeby zyskać spokój? Czy moje koty musiały oddać życie żebym ja mogla dalej życ? Przecież bez nich moje życie to dno. Dorian, Dylan kocham was serduszka moje! Czy ona musiała ukraść mi kogoś, na kim bardzo mi zależało od zawsze i dobrze o tym wiedziała, żebym w koncu otworzyła oczy i oddzieliła ziarno od plew? No i stało się. Gówno z człowieka wyjdzie zawsze. Jebac ją, jebac moj dom, jebac ze mam to co mam. Najbardziej żal mi kotów. Co one były winne? Dylan zniknął z dnia na dzień bez śladu, a Dorian umierał na moich rękach. Za jakie krzywdy to wszystko? Jak umrę i spotkam boga to dostanie ode mnie w morde, nie za fałszywych przyjaciół, nie za straconą miłość czy pecha w życiu. Dostanie za moje małe skarby, które musialy odejść. Teraz nienawidzę go jeszcze bardziej. I tak nikt tego nie czyta więc kończę już. A ty droga Kluadusiu pierdol się! Dla mnie umarłaś.