Byłam w Niemczech. Chyba się zakochałam. Anulowałam swój bilet i pojechałam z nim do Katowic. Ponad 8 godzin w aucie + 3 w pociągu do łodzi. Matko! I ja to wszystko dla niego zrobiłam, bo poprosił. Tak wiele nas łączy. Muzyka, filmy, motoryzacja, tatuaże. Non stop razem. Zawsze jakaś konkretna nawijka. Spacer do mamy Jenny. Razem. Razem odprowadzić auto pod blok. Razem po torbę. Te 3 dni z nim to coś w co już dawno przestałam wierzyć. Jego głos. Uśmiech. Poczucie humoru. Wzrost! Duży facet! Jak mnie przytulał to czułam się jak mała dziewczynka. Tak dobrze mi było. Cudnie wyglądał w moich okularach. 770 km jazdy bez pasów - dla niego. Warto było! Tak szczęśliwa bardzo dawno nie byłam. Podniósł mnie na wyprostowane ręce. Wysłuchał. Wyciągnął ze mnie wszystko. Taki uroczy. Taki swoj człowiek, że dalej nie wierzę, że 3 dni wystarczą żeby się poznać, opowiedzieć o problemach, zakochać się. A ten śmiech. Ciągle szumi mi w głowie. Za szybko ten czas zleciał. Za szybko. Nie sądziłam, że ktoś jeszcze może tak zawrócić mi w głowie.

Tym bardziej po dość bolesnym końcu z Tomkiem. Co miało miejsce 2 tygodnie temu... Dzięki Dawid, że przywróciłeś mi światlo w mym codziennym mroku.

Chrzciny się udały. Każdy był zadowolony. Jedzienie pierwsza klasa! Ludzie spoko. Było pięknie!

Dziękuję Ci kochana, że mogłam być z tobą!

Pamiętaj! Na dobre i na złe! Na zawsze!

Kocham!