Rozmyślałam wieczorem nad ludzkim życiem. Ileż ono jest warte? Żyjesz, bliscy i znajomi się do ciebie odzywają. Umierasz. Jakiś czas po śmierci twojej płaczą i wspominają. Mija miesiąc i już każdy zapomina. Ja wiem, że nie wolno i nie warto żyć przeszłością, ale jak można tak szybko zapominać. Wezmę na ten przykład Chade. Już nikt o nim nie wspomina. Rzadko bardzo ktoś coś o nim powie bądź napisze. Nie znałam go osobiście, był mi zupełnie obcy, ale nadal o nim pamiętam. Być może dlatego, że od dawna był w moim życiu. Był ze mną gdy nie było nikogo innego. On ze swoją muzyką nie raz uratował mi życie. Gdy przypomnę sobie jak płakałam nad jego grobem to łzy same cisną się do oczu. Gdzie jest ten wasz bóg? I co kur*a robi, że tacy dobrzy ludzie muszą umierać tak z dnia na dzień. Gdzie kolwiek jesteś Tomek ja będę o tobie pamiętać. Dzięki tobie nadal oddycham, choć apetyt na życie już dawno straciłam. Nie pójdę na skróty, tak myślę. Skakać z okien też nie będę, bo z mojego to za nisko żeby się uszkodzić. Nie wierzę w lepsze jutro tylko w to, że już gorzej być nie może. Mam nadzieję, że już wyczerpał mi się limit porażek i teraz dobry los do mnie zadzwoni. I kur*a odwróci sie ta zła karta.

Pomyślności!