Patrzę na to zdjęcie i w głowie mam miliony wspomnień. Wszystkie wyjazdy na ryby, grzyby, każdą rozmowę, naukę jazdy na rowerze i zjeżdżanie na sankach. Chciałabym umieć cofnąć się w czasie. Zamknąć oczy, zacisnąć pięści, pomyśleć datę i się cofnąć. Tylko po to, żeby z nim jeszcze raz porozmawiać, zobaczyć jego uśmiech, przytulić go.. Strasznie za nim tęsknię. Brakuje mi go na każdym kroku. Bardzo żałuje, że nie doceniałam tych wszystkich chwil spędzonych z nim, ale człowiek docenia coś dopiero jak to straci... Wiem, że on jest gdzieś tu przy mnie, patrzy na mnie, ale to nie to samo. To nie to samo co przytulić się do niego, poczuć jego ciepło, usłyszeć jego głos. Ktoś zabrał mi na zawsze kawałek serca. 

Tatusiu kocham Cię i bardzo za Tobą tęsknię....

Do zobaczenia kiedyś tam na górze..

Spoczywaj w pokoju :** [*]