nawet nie wiem od czego mam zacząć. z jednej strony w chuj spraw się pojebało, z drugiej dużo już ogarnęłam. półrocze na czysto, dziś poprawiłam historię i mam swoje upragnione 2 <3 jestem tu.. i cieszę się, że wyszła taka szczera rozmowa i takie słowa.. ale z drugiej strony tęsknię. tęsknię za swoją dawną codziennością, za swoim pokojem, łóżkiem.. choć wcale nie jest mi tutaj źle. nawet nie mam kiedy o tym wszystkim na spokojnie pomyśleć, bo cały czas coś. jeszcze nie jestem do końca rozpakowana, swoich rzeczy nawet wszystkich jeszcze tu nie mam. najważniejsze, że ze szkołą już wszystko spoko, kurs z angielskiego zdany, teraz tylko muszę się przyłożyć trochę bardziej do tego prawka, a jak już z tym wszystkim się ogarnę i spokojnie odetchnę to wtedy sobie to wszystko na spokojnie przemyśleć. ciężko mi okropnie, bo za kilka dni święta, a między nami taka wielka przepaść. zero telefonów, zero zainteresowania, żadnego kontaktu. boli.. bardzo boli, przecież jesteśmy rodziną. a niestety zachowujemy się jak obcy ludzie. taka sytuacja nigdy nie powinna mieć miejsca

http://www.youtube.com/watch?v=ROMnX7G--n0