Prawie to zrobiłam. Prawie skończyłam swoje życie, szybciej niż ta jebana choroba. Prawie. Na szczęście przypomniałam sobie w porę, że są ludzie, którzy kochają mnie, mimo, pomimo i wbrew wszystkiemu. Tylko dlaczego ja ? Dlaczego w momencie kiedy zaczęłam układać sobie życie ? i mimo, że jest to niepewna przyszłość (z powodów różnych) to chcę o nią walczyć. Póki jest. Póki daje mi siłę do walki. Chyba się zakochałam. Chyba zakochałam się w okropnym Łobuzie. ale jestem szczęśliwa, i to się liczy. I żyje tylko dla niego. I dla księżniczki ze zdjęcia, która jest całym moim życiem. I dla rodziny, niczego nie świadomej.
" Nie będzie łatwo, będzie naprawdę ciężko. Będziemy musieli co dzień nad tym pracować, ale chcę zaryzykować, bo pragnę Ciebie. Całego Ciebie. Na zawsze. Każdego dnia. "