Czuję się strasznie. Dawno nie byłam w tak dziwnym [ innego słowa nie potrafię tutaj użyć ] stanie. To taki czas kiedy gubię telefony , nie chce mi się zrobić choć jednego kroku do przodu , a najchętniej usiadłabym na chodniku i zaczęła płakać mając pretensje do samej siebie. Jak zawsze.. o wszystko. To taki czas kiedy świat wydaje się być tym do góry nogami , kiedy oglądam filmy , piszę te swoje durnowate gówna i zbyt często sie wzruszam. Tak po prostu. Zrobiłam się słaba i jakaś cholernie wrażliwa. Nie dbam już o to jak wyglądam i czy spodnie pasują do bluzki. To śmieszny czas.. Ciężko mi , i nawet nie wiem co jest tego powodem [ a nawet jeśli wiem.. to i tak bez znaczenia] bo antidotum na pewne rzeczy po prostu nie istnieje. Chociaż gdyby istniało , to bym je przedawkowała z desperacji. Tak trudno mi powiedzieć " Jest mi smutno.." bo wiem , że to coś innego. Pewne zwątpienie w samą siebie. Albo żal.. Taki cholernie silny żal do samej siebie , który zadaje mi ciosy w słabe punkty , kiedy tracę kontrolę i nie widzę czegoś tak oczywistego jak fakt , że spadające gwiazdy nie spełniają życzeń. [ sprawdzałam. więc wiem ! ]. Zresztą są marzenia , które się nie spełnią. I nie dlatego , że są nierealne ale dlatego , że do pomocy potrzebujemy drugiej osoby a o to niestety trudniej. Czasem nawet za trudno.

 

 

To był błąd , że spotkałam sie dziś z panem M...

bo im częściej sie z nim spotykam tym mocniej zaczynam wierzyć ze to już naprawde nie ma sensu.

 

 

Nie czytam tego do góry bo jak jest tak jest. Pewnie znając mnie połowę bym usunęła bo stwierdziłabym , że psuje resztę. Wystarczy że sama sobie psuję smak życia i jakoś w ogóle przestało mi smakować bo zrobiło się takie NIE MOJE.

Jestem tylko ciekawa DLACZEGO????