koniec?

2.11.2009 - 2.11.2012
No tak, pora to przyznać..
3 lata już tu jestem, dokładnie 3 lata..
Zaczęłam ten blog pisać mając 15 lat i mając świat poprzewracany do góry nogami.
Słodkie czasy gimbazy, zawodówka i troche teraźniejszości.
W sumie nie wiem czy dobrze robie, ale nie chce/ nie moge pisać już na tym blogu.
Trudno może się przyznać do tego, ale tyle wspomnień się nazbierało, za dużo w sumie ponad 600 wpisów było..   trudno przejść nie wspominając, a wspomnienia rodzą łzy.
Tak patrząc z perspektywy czasu.. hmm, nie myślałam że tak będzie jak jest teraz.
Osoby, które kiedyś były najważniejsze mają nas za przeproszeniem w dupie, mają swoje miłości, problemy, rozterki- nie mają nas!
No bo po co my im jesteśmy?
Powinniśmy się do tego przyzwyczaić! Ktoś odchodzi, ktoś przychodzi, a my nigdy nie jesteśmy już tacy sami. Jedno jest pewne każda osoba w życiu nas czegoś nauczyła. Może odeszła, a może została, ale jednak nauczyła nas.
Hmm, chciałabym podsumować jakoś te 3 lata.. Zbyt mało znaków aby to opisać, ale może chodź troche się uda..
Więc słodkie lata gimnazjum? Moja wielka " przyjaźń " z Adasiem.. Ta osoba zalicza się do tej grupy co odeszli, stety czy niestety.. Nie mnie to oceniać. W każdym bądź razie myślałam, że będziesz zawsze- inni też tak myśleli.. przez chwile. Poźniej Twoje znajomości z wadowiczanami- bęc. Nie ma Cię. Nie to, że Cię nie lubię czy cos, ale .. Oddalałeś się powoli, powoli, coraz szybciej, aż przestałeś być przy mnie. A tak lubiałam jak się wkurwiałeś że z nim gadam. Takie to slodkie było, wiesz? Lubiałam jak wyglądałeś jak jakiś wieśniak, dno, bezguście. Później się zmieniłes, naucztyłeś się ubierać.. Zaczęłeś być śmielszy, wolałam Cię jak byłeś nieśmiały. I zawsze byłeś z deską, takim Cię zapamiętam. I chciałeś mnie nauczyc.. Pamiętasz jak na placu targowym wyjebałam orzełka? Jak chciałeś ze mnie skate zrobić? W sumie przez moment wierzylam, że mi się uda - też wierzyłeś wiem to. Dzięki że mi pomagałeś czasami, powodzenia w dalszej drodze życia. Biegnąc dalej.. Adrian, wiesz co, szkoda, że Cię nie ma. Ei, Ty mnie przed tnięciem ostrzegałeś, a sam umarłeś przez podcięte żyły. W sumie od tej pory nie potrafię się pociąć, widzisz, udało Ci się.. W sumie w gimnazjum zdażylo się coś czego nie żałuję, nie! Może to głupie co teraz powiem, ale w sumie cieszę się że poznałam Artura M., bo w sumie to dzięki niemu jestem tym kim teraz jestem.. bo jakby nie ten cały czarny człowieczek sluchający metalu i punku nie stalabym się tym kim teraz jestem. Smutne, nie ? Prawdziwe! On mi puszczał punkowe piosenki, marząc ze kiedyś będę piekną punkową. Po części mu się to udało. Nie wiem czy to była miłość- chyba tak. Może i patologiczna, ale była. Długo trwała. Pamietętam te nasze chore rozmowy, planowanie, że będę miała dziecko z Tobą i że wyjade z Polski i będzie nam fajnie- razem. Zabiorę Cię z sobą gdzie bądź! W sumie szkoda, że masz teraz o mnie zdanie jakie masz, ale wiedź ze jednak nie żałuję tego wszystkiego i bardzo ci dziekuję, że pokazałeś mi kim być, teraz przez to szczęśliwa jestem. Mam nadzieje, że Ty też jesteś szczęśliwy.. Może załuję kilku rzeczy, które zrobiłam w gimnazjum, ale dzieki temu jestem tym kim jestem, było o mnie głośno, nie watpie. uraziłam kogoś ? Przepraszam. Szkoda w sumie, że nie miałam na tyle odwagi żeby wystartowac w zaprzągach. Szkoda. Tak, rada dla innych- nie pijajcie spyrtusu ;).
Zawodówka? Nowe znajomości.. Czy dobre?
W sumie każda znajomość ma jakiś pozytywny a jakiś negatywny na nas wpływ.
Chlopaki z W. nauczyły jak pić, w końcu nauczyłam się nie zasypiać przy piciu i o własnych siłach dojść do domu. No spóźnieć też mnie nauczyli.. niestety. Ale fajnie z nimi bylo, przez jakiś czas. Nawet na nich liczyć mozna było. Hmm, co do osób z klasy, nie wiedziałam że mnie tak pozytywnie będą odbierać, a teraz potrafią się odezwać, mowią oczywiście że pojebana i wgl, w pozytywnym tego slowa znaczeniu. Cieszę się, że przez te dwa lata znajomości macie pozytywne wspomnienia ze mną i że podobało się wam moje jebanie systemu. Glany- zawsze spoko.
Pierwszy Woodstock- niezapomniane chwile. Niezapomniani ludzie! Polecam wszystkim. Za rok też chcę i tak co roku.
W sumie Michał, my ogarniemy razem co? Uda się? Ja wiem zawsze wkurwiam i to jest złe, a było by tak pięknie, ale Ty mi wybaczasz, mądry jesteś, taki mój mężu ; 3
W sumie tak reasumujac: Więcej grzechów nie pamiętam, za żaden nie żałuje! :)
Przez życie przewinęło się dużo "przyjaciół ", sióstr i braci- jakoś nie potrafiliśmy ze sobą do teraz wytrwać.
W sumie powinnam podziekować tym, którzy są.
Tsaa, ei jak wy ze mną wytrzymujecie? Weronii.. 18 lat ? łohohohoho;
Ekipa koncertowa.. dużo nas, coraz więcej.. Trzymamy się razem, oby jak najdłużej!
Nie będe z imion wymieniać, bo za dużo, ale oni wiedzą ;)
Szkoda że niektórzy odeszli ale jak to Balcarczyku ujęla " masz leszych znajomych, którzy sa zawsze. "
Racja i tego się trzymajmy.
Tak że po 3 latach smutku i radości stwierdzam, że może pora dać odetchnąc temu blogowi..
Wspomnien nazbierał mi dużo.. Jest przy czym się pośmiac.. pobeczec nawet..
Tak że cześ, dozobaczenia na www.toskowata.fbl.pl

 

Mała wredna anarchistka.

" Jednakże, przyjacielu, coraz mniej mam domu, a teraz coraz wieksza potrzebę podróży. Jak Ci narkomani, co w parku za dworcem długo się zbierają przed wspolnym odlotem.. "