Hej tu mab . : )

Jak już jesteś to  : 

*skomentuj

*kliknij 'fajne' 

*dodaj do znajomych : )

Częśc 1 i 2 opowiadania : http://www.photoblog.pl/wlasnatworczosc/122787319

Część 3 i 4 opowiadania : http://www.photoblog.pl/wlasnatworczosc/123251138

    Część 5 opowiadania: http://www.photoblog.pl/wlasnatworczosc/123773019

Częsć 6 : http://www.photoblog.pl/wlasnatworczosc/123805606

Część 7

Ania: Tak dość często występowały, myślałam że to tylko niestrawności, że to jednorazowe bóle. Co mi jest ?

Lekarz: Były to objawy nie choroby, lecz ⏌ ciąży jest to 9 tydzień.
Tata: Jak to w ciąży ? Czy Pan zwariował ?! Chyba pomylił Pan wyniki! Przecież ona jest za młoda na seks! -wrzasnął jak dotąd całkiem obojętny ojciec, na twarzy Anki widać było strach, ból jak i wstyd za własnego ojca. Emilka i Filip podeszli bliżej, by Anka mogła odczuć, że są przy niej, i że razem z nią chcą wysłuchać kolejnej widomości.
 

Lekarz: Pozwoli Pan że dokończę? Druga wiadomość jest niestety gorsza.

 Tata: Co może być gorsze od faktu, że własna córka uprawia seks w tym wieku? Że jest w ciąży? Że sobie na to pozwoliła ?! Teraz dla niej najważniejsza powinna być nauka! -wrzasnął po raz kolejny ojciec. Anka nie była jednak w stanie mu się przeciwstawić, nigdy nie miała na tyle odwagi.

 Lekarz: A więc Państwa córka i wasza przyjaciółka jest chora, na bardzo groźną chorobę, -na AIDS, wskazywały na to powiększone węzły chłonne, wsypka charakterystyczna dla tej choroby oraz kilka innych czynników, bardzo mi przykro -rzekł ze smutkiem lekarz widząc przerażone oczy dziewczyny.

 Anka: Ale, ale.. jak? Panie doktorze, co dalej?-Anka poczuła że do oczu napływają jej łzy, wszyscy byli zaskoczeni i bardzo przerażeni, nikt nie mógł pogodzić się z diagnozą lekarza, każdemu po głowie chodziły przeróżne myśli, jedynie matka ścisnęła rękę córki jeszcze mocniej, co Ania przyjęła jako gest wsparcia, nawet ojciec, który był wściekły na córkę, usiadł na krześle i schował w głowę w kolanach, jakby chciał ukryć swoją twarz, przed spojrzeniami żony, przyjaciół córki a przede wszystkim samej dziewczyny, przez moment Anka pomyślała ze się zmartwił, ale szybko te myśli odsunęła na bok, stwierdzając że to nie byłoby podobne do jej ojca, przez dłuższą chwilę nikt się nie odzywał, uznając to za najlepsze. Dało się słyszeć jedynie płacz Anki, a po chwili także ciche szlochanie Emilki która przytuliła się mocno do przyjaciółki i pani Ćwierk, która w dalszym ciągu ściskała dłoń córki.

Krystian: Nikt się chyba tego nie spodziewał -powiedział smutny chłopak patrząc się na szkliste oczy dziewczyny i złożył delikatny pocałunek na jej mokrym od ciepłych łez policzku.
 

 Anka :Ja się spodziewałam- powiedziała cicho dziewczyna, przyjaciele i mama spojrzeli na nią zadziwieni, jedynie ojciec dalej siedział w bezruchu. - Chciałabym wam o tym opowiedzieć.

Mama: Jesteś na to gotowa córeczko ?
 

 Anka: Tak mamusiu, myślę że będzie mi o wiele lżej. A więc tak-Anka wzięła głęboki oddech, przetarła zapłakaną twarz chusteczką i zaczęła mówić.- Od pewnego czasu podejrzewałam, że jestem w ciąży, przybrałam trochę na wadze, spóźniał mi się okres było to chyba jednoznaczne, choć nie chciałam w to wierzyć musiałam, nie wmawiałam sobie że przytyłam na wakacjach, a miesiączka spóźnia mi się tak po prostu.- sama nie wierzyła w to co mówi, nie wierzyła że przychodzi jej to z taką łatwością, lecz czuła ulgę gdy mogła powiedzieć o tym wszystkim rodzicom i przyjaciołom -Jeśli chodzi o AIDS nie miałam zielonego pojęcia, choć czytając w Internecie o ciąży natknęłam się także na materiał właśnie o tej chorobie, mimo że nie miałam najmniejszych podejrzeń co do tego że mnie też może spotkać ta sytuacja, przeczytałam parę artykułów o AIDS i wiem co mnie czeka.- westchnęła a w jej oczach na nowo pojawiły się łzy, lecz kontynuowała wypowiedź- pewnie zastanawiacie się jak to wszystko możliwe, skąd ciąża i choroba -tu zwróciła wzrok na tatę, który dalej siedział w tej samej pozycji, był jakby obcy, ale dziewczyna wiedziała że słuchał jej uważnie - kiedy byliśmy na wakacjach pewnego wieczoru ja i Robert wybraliśmy się na plażę, by obejrzeć zachód słońca, chciałam z nim porozmawiać, chciałam aby mi doradził, myślałam że będzie poważny, a on patrzył na mnie jakbym mówiła jakieś głupoty w ogóle mnie słuchał, a wręcz przeciwnie, zaczął się do mnie "dobierać", mimo moich zaprzeczeń i próśb zaczął mnie rozbierać, najpierw bluzka, a potem coraz dalej, próbowałam się wyrywać, krzyczałam, wołałam o pomoc, lecz nikt mnie nie słyszał, właśnie wtedy- stało się , zgwałcił mnie,było strasznie próbowałam uciec lecz on był silniejszy, nic więcej niestety nie pamiętam.-Anka zamknęła oczy chcąc ukryć smutek i wstyd.- nie wiedziałam że Robert jest chory myślałam że w najgorszym wypadku skończy się tylko na ciąży, jak się dowiedziałam od paru osób Robert zgwałcił już więcej ofiar, a najgorsze jest to, że on sam nie jest chory na HIV, a jest jego nosicielem, ale teraz najważniejsze jest dziecko, musze je urodzić i chcę żeby było zdrowe, jestem świadoma że prędzej czy później umrę - skończyła swą wypowiedź smutnymi ale dosadnymi słowami Anka, było jej lepiej, od dwóch miesięcy dusiła to w sobie.

Emilka: Jak my mogliśmy tego nie zauważyć, jak mogliśmy , brak mi słów, tak bardzo Cię przepraszamy Aniu, to wszystko nasza wina.- rozpłakała się Emilka i rzuciła się w ramiona przyjaciółki. 

Krystian i Filip: Boże, Aniu ja nie wiem jak mogliśmy być tacy głupi, jak mogliśmy mu tak łatwo zaufać ?

Mama: To wszystko moja wina, jak mogłam nie zauważyć że jest coś z Tobą nie tak, jak mogłam Ci nie uwierzyć w to co mówiłaś? Jaka ze mnie matka? -rozpłakała się mama i wybiegła z sali, Emilka i Filip poszli za nią.