ostatnio zdecydowanie za dużo myśle.
mimo, że nie mam na to czasu.
nie mam czasu na jedzenie a co dopiero na myślenie.
mój dzień wygląda tak: praca uniwerek praca impreza
następny: praca uniwerek impreza sen.
trochę siada na psychę, nie powiem.
ale przez to zaczęłam sobie zadawać aż za dużo pytań.
główne i najważniejsze -> w imię czego?
co jestem w stanie poświęcić, żeby zdobyć coś innego?
i która z tych rzeczy jest dla mnie najważniejsza?
i nie mówię o tym, co każdy odpowie--> nauka
chodzi o to co będzie dalej.
bo o to, że skończę studia się nie martwię
(chociaż jak będę postępować tak jak teraz to na pewno ich nie skończę :/)

(miałam trochę przerwy, bo sobie konkretnie wbiłam nóż w palec ;/
kurwa na żyłę chyba trafiłam bo zalałam pół kuchni w akademiku ;/
poszlam do recepcji i stwierdzam, że kurwa w anglii pierwsza pomoc jest chujowa !
ten gościu co mi palec opatrywał powiedział że mam do szpitala na szwy jechać
a potem mi tak beznadziejnie owinął bandażem że szok ;/
czy on PO nie miał w szkole ?!
a do żadnego szpitala nie jade ! nie ma mowy.
ale właśnie sobie pomyślałam, że nie chciałabym,
zeby mi się cokolwiek gorszego stało kiedykolwiek w tym kraju,
bo to już chyba łatwiej popeełnić samobójstwo ;/
to na tyle z tego wtrącenia ... czas kontynuować rozważania o życiu ;p)

w sumie to mi się już nie chce nic pisać.
rzygać mi się chcę od tej krwi.

dokończymy jutro .