~Nie kochaj mojej postaci w Twojej wyobraźni.

Kochaj mnie taką, jaka jestem, a będę stawać się lepsza.~

~W tym cholernym życiu potrzebna jest miłość.

Bez niej jest wieczna pustka, która dusi, zabija, męczy. I wtedy nie możemy być sobą.

Jest się dla siebie zupełnie obcym.

Tak zupełnie i bez reszty obcym dla samego siebie.~

~To niepojęte, jak można tęsknić za osobą, zapachem, gestami, przytulaniem, bliskością.~

~Czy może być coś piękniejszego na ziemi od bycia blisko z drugim człowiekiem, którego się kocha i przez którego jest się kochanym?

To cała tajemnica bytu.~

~Pragnę Cię. Wypełniam się Tobą fizycznie, namacalnie, chłonę Twoje ciało, okrywam pocałunkami.

Jestem&

Tak blisko nie czułam jeszcze drugiego człowieka.

Czuję Cię każdym zmysłem, całą sobą, wszystkim..~

~Jesteś, nareszcie jesteś.

Tak długo wyczekiwałam, pytałam drzew i kwiatów, kiedy we mnie zakwitniesz, rozrośniesz się i wypełnisz częścią siebie, nie miażdżąc mnie samej, jedynie dając nowe wytchnienie dla świata.~

~Nie sztuka dać się pokochać, sztuką jest odpowiedzieć miłością na miłość.~

~Zawładnąłeś mą duszą, zmysłami, uczuciem, ciałem, myślami.

Jesteś we mnie, lecz gdy mnie zostawiasz, ogarnia mnie smutek zerwanego przypadkowo kwiatu, który szybko więdnie.

Uważaj, bywam niepoczytalna i spalam się, kiedy trzeba dać z siebie wszystko.

Możesz mnie utrzymać ciężaru mojej miłości.~

~Ranisz mnie, ale przyjmuje to ze spokojem, bo moja miłość nie zna granic i nie odejdę, nie zostawię Cię.

Nie ma dla mnie innych racji, zdrowego rozsądku, materii, pośpiechu, wymówek.

Czasami tylko obawiam się, że nie zdążysz, by przy mnie być, kiedy trzeba będzie się pożegnać, uśmiechnąć, zabrać w daleką podróż ciepło Twojej dłoni~

~A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?~

.