together we will live forever

facebook

ŹRÓDŁO

Rozpaczliwie muszę jeszcze raz obejrzeć ten film.

Dźwięki.

Jestem w czyimś domu. Jem jagły na zdrowie. Z bananem i śliwką. Na nieopodal rozległej łące podobno często migocze magiczne miasto świetlików. Nie wiem, bo ani razu nie poszedłem go zobaczyć. Niechcący widziałem jedno owadzie światełko. Samo w ciemności.

Przywiozłem tu tajemnicze nasionka i wyrosłe z nich małe sadzonki. Miały zdradzić sekret swojego imienia wraz z rozwinięciem kwiatów. Podobno rozkwieciły się bujnie i rzęsiście.
Nie wiem, bo ani razy nie poszedłem tego sprawdzić. Wiem, że to lwie paszcze. Aksamitnie amarantowe, rubinowe, karmazynowe.

Budowałem nad morzem zamek z piasku. Jak zawsze. Zamek dostojny, dumny, nieugięty - na granicy między plażą a morzem. Dłonie przy pracy spiaskowiały do reszty, lecz niebaczne na to fale rozmyły kształty wniwecz zanim te zdążyły odnaleźć swoje właściwe obrysy.

Nie poszedłem, nie spojrzałem, nie zbudowałem. Zrobiłem -nic- i piszę teraz o tym -niczym-, dziwiąc się, że takie -nic- jest niemal wszystkim, co mi ciąży na sercu. Bo ciąży...

Wziąłem rower i pojechałem pod górę, hen hen. Powietrze było nasycone pełnią lata - nagrzaniem, zapachem zepsutych owoców upadłych pod płotami, odbitym ciepłem asfaltu, niespiesznymi muszkami, wonią krowich placków, ciętego drewna i koszonej trawy. Dookoła przestwór powietrza, a ja nie mogłem oddychać. Oprócz muzyki w słuchawkach słyszałem tylko dudnienia - odgłos bicia serca i kolejne uderzenia ciężarów na nim pozawieszanych.

Our bodies are prisons for our souls

                       ~z filmu "Źródło"

Nikt nie chce być więźniem. Trzeba zbudować zamek, nieugięty i dumny; pokonać strachy - lwie paszcze, by nas nie żarły, a kwitły promiennie; znaleźć świetlne miasto lub choćby jedno światełko w ciemności.

Pogodzić się z sercem.

Together we will live forever

                       ~z filmu "Źródło"

Jeszcze nie wiem, jak.

.