wspomnienia.

wspomnienia.

tak się zastanawiam, czy przypadkiem nadmierne wspominanie i rozmyślanie

nie deformuje nam obrazu rzeczywistości.

a ja jakoś wyjątkowo dużo ostatnio wspominam i rozyślam.

i imaginuję. i chyba jednak tym razem nie robi mi to najlepiej.

mój kochany przyjaciel, obdarzony wcześniej mianem osobistego seksuologa,

powiedział mi ostatnio, że mam dziwiętnaście lat, a zachowuję się, jakbym miała siedemdziesiąt.

zastanawiam się, czy w takim razie wkrótce umrę.

wspomnienia tym natrętniej się pchają, że ciągle ktoś,

z kim się od dłuższego (!) czasu nie widziałam/nie rozmawałam,

nagle przypomina sobie o moim istnieniu.

albo nie przypomina sobie wcale i trafia na mnie przypadkiem,

co jest jeszcze mniej przyjemne.

w końcu, skoro nie chciał sobie o mnie przypomnieć,

to miał ku temu powody...

jakoś mnie dopada straszne zniechęcenie.

obojętność wręcz.

zgodnie z powyższym, jest mi wszystko jedno.

egal.

all the same.

koniec pieśni.