ulala, niedługo pożegnam się z tymi 'złocistymi refleksami' na rzecz czegoś bardziej wyrazistego.

przyzwyczaiłam się do braku szerszego towarzystwa, odnoszę wrażenie, że jakoś specjalnie za tym nie tęsknię. stałam się jeszcze bardziej wrażliwa, łzy napływają mi do oczu podczas oglądania harrego pottera. myślę, że zmieniło się coś więcej, czego narazie nie umiem nazwać, ale owe 'coś' istnieje, czuję to. podczas ostatnich paru tygodni poświęciłam samej sobie nadwyraz dużo czasu, nadal to robię i chcę wierzyć, że ten proces nie pozostanie bezowocny.
mimo to, generalnie nie dzieje się dużo, ale chyba nie będę z tego powodu szlochać, zdąży się wydarzyć w przyszłym miesiącu, który zaczyna mnie powoli przerażać.