I'm not your toy!

Od początku    Od początku    Od początku    Od początku    Od początku    Od początku!! 

Mam dość świata biegnącego wciąż do przodu. Mam dość walki o coś, czego nigdy nie osiągnę. To bez sensu. Chciałabym coś zmienić. Zmienić wszystko. Przez chwilę myślę o tym z nadzieją by za sekundę poczuć jak marzenia zostają zmieszane z błotem. Zdeptane tak jakby nigdy nie istniały. Ten świat goni do czegoś. Nie wiem, do czego ale czy chcę wiedzieć? Bez sensu. Te słowa są bez sensu. Wszystko, co słyszymy, co czujemy to kłamstwa. Jesteśmy okłamywani przez świat. Niczym kukiełki w rękach bawiącego się nimi dziecka. A dziecko, jak dziecko pobawi się czymś a potem mu się to znudzi i zostawi samemu sobie. Ale kukiełka nie potrafi żyć bez kogoś, kto nią kieruję. Może udawać, że jest taka jak inni mając nadzieję, że nikt nie zauważy i czekając aż dziecko przypomni sobie o starej zabawce. Nie może żyć. Nie może umrzeć. Zostaje tylko odgrywanie swojej roli najlepiej jak umie. Czemu świat nie jest sprawiedliwy? Śmieszne pytanie. Każdy je zadaje i nikt nigdy nie udzielił na niej dobrej odpowiedzi. On już taki jest. Jedyna sprawiedliwość tego świata to zasada, że szczęśliwym można być tylko kosztem innych. Według mnie to okropne i hmm.... złe? Ale czym jest zło? Niczym tak jak i dobro. Teraz nikt ich nie rozróżnia. Ale może tak ma być.

Dość mam przejmowania się wszystkim, myślenia o problemach i prób zadośćuczynienia krzywdom ludzi, których to już tak naprawdę nie obchodzi.

Mam dość moich uczuć. Chciałabym, żeby nie istniały.