październikowy sen

Im bardziej czegoś pragniesz, tym bardziej bolą niespełnione pragnienia. Im bardziej na coś liczysz, tym większe prawdopodobieństwo, że to się nie wydarzy. Im więcej się nakręcasz, tym większe jest Twoje rozczarowanie.

Wita Was 25 -letnia Marta.
Tak, dziś mam urodziny. Koleeeejne urodziny. Chyba nawet tutaj wspominałam kiedyś, jak ten dzień jest dla mnie ważny - 23.10 to mój dzień! 
Plan był taki - chciałam wrzucić zlepek zdjęć dokumentujących wyjątkowość TEGO dnia. Ale zrobiłam jedynie dwie foty. Stało się coś dla mnie niezwykle przykrego - TEN dzień okazał się zwyczajny, jak każdy inny.
Oczywiście dostałam prezenty od najbliższych, parę ważnych osób złożyło żyzenia, odśpiewano rodzinny urodzinowy hymn (nie było to "sto lat"), zdmuchnęłam nawet świeczkę. I co? Właśnie nic. Nic poza tym.
Nie wiem na co ja liczyłam, trudno określić na czym się zawiodłam.
Przeznaczony dla mnie jedyny dzień w roku wcale nie był mój. Nie byłam ani trochę ważniejsza niż wczoraj i podejrzewam że jutro będzie podobnie. Jest mi smutno, moze tym bardziej dlatego, że marzyłam by te urodziny były wyjątkowe - ze względu choćby takiego że to ćwierćwiecze, że to ostatnie panieńskie urodziny. 

Zapamiętam, ale niestety niezbyt pozytywnie.

Nie zrozumie tego ten, który nie obchodzi urodzin, dla którego TEN dzień jest niczym.
Ja zawsze traktowałam go bardzo uroczyście, aż do dziś, kiedy TEN DZIEŃ tak brutalnie (w moim odczuciu) potraktował mnie.

(piszę to bo tu mogę wylać swoje żale, bo mój photoblog gromadzi głównie negatywne emocje.)

Wiecie, nawet usunęłam z fb przypomnienie o urodzinach. To brutalne zderzenie z rzeczywistością. Oczywiście wiedzialam że osoby składające życzenia na fb nie czynią tego dlatego że pamiętają. Ale uważam że to miłe, że ogólnie rzecz biorąc -  obca osoba poświęca choćby 5 sekund aby napisać głupie "najlepszego". I tak z 80. życzeń dostałam niecałe 10. Pewnie bardziej wartościowych, ale 10, nie 80.

Dziękuję tym, którzy pamiętali, to poniekąd pewien wyznacznik.

Nie daję szansy na poprawę, może rzeczywiście czas uzmysłowić sobie że w pewnym wieku urodzin się nie obchodzi. Nawet jeśli jest to Twoje własne największe święto.

Także cóż, 25 lat za mną - ile przede mną? Bóg jeden wie!

Już nic nie będzie takie samo, to w tym wieku dokonam zmian. #dobrazmiana.

"Samotność, cóż po ludziach...?"
ile razy to tutaj czytaliście? Dziś też - na miejscu.
A za tydzień... 31.10 - DZIADY! Sama spełnię swoje marzenie i spędzę "dziady" i to Mickiewicza... i to w teatrze <3 Cudowny sobie sprawiłam prezent, nie mogę się doczekać!

któż zna mnie lepiej niż ja sama?