Kazdy z nas w jakiś sposób godzi się z tym, że nie jesteśmy wieczni,
jednak JA osobiście nie moge znieść tego faktu.
To właściwie w jakimś stopniu tłumaczy skąd rodzi się taka ogromna pustka
i niechęć do czegokolwiek. Jak powiedział kiedyś pewien mądry człowiek
"..życie bez sensu jest torturą niepokoju i próżnych pragnień, jest łodzią
pragnącą morza i jednocześnie obawiającą się go."

Potrzebuje jakiegoś kataklizmu, bólu, rozdarcia..
Czegoś co mnie poruszy, rzuci na kolana,
coś tak silnego bym nie mogła się podnieść.
Mam ochote po prostu coś poczuć.

Poraz kolejny to dziękuje.
Dziękuje bo tylko tyle mogę.
Dziękuje, że jesteś.

Jestem szczęsliwa.

..Ah to szczęście bycia nieszczęsliwym!


Dobra rozpoczynam nowy rozdział pt. "MY"
a żeby nie było tak pieknie to nazwiemy go "MY & zdana matura"

A wszystko co się teraz zdarzy jest od TERAZ ;))