Jeden z wierszy, których tomik znalazłem u pewnej znajomej osoby w Londynie.

To zbiór wierszy pisanych przez osoby cierpiące na nowotwory,

pisanych często na szpitalnych łóżkach.

Wg mnie brzmi on tak:

'KAŻDY'

'Każdy rów, strumień czy rzeka, którą pokonuje pociąg.

Każde zaorane pole, każdy rząd drzew.

Każda kwadratowa wieża kościoła w oddali.

Każda minuta blasku słońca, każdy cień.

Każdy strzępek chmury na rozległym, błękitnym niebie wschodniej Anglii.

Każdy dzień. Każdy dzień, który pozostał'

Chciałbym umieć tak bardzo docenić moją zwykłą codzienność.

Jestem zwykłym niewdzięcznikiem .........!

'ODCHODZI BEZ SŁOWA'

autorstwa Bernarda O'Donoghue

'Szkoda, że nie wiemy, kiedy odejdą Ci,

którym przychodzi odejść,

aby przy ostatnim przyjacielskim drinku

powiedzieć im, jak bardzo ich kochamy.

Szczęśliwy ten, kto umierając

może położyć rękę na sercu i powiedzieć:

Przynajmniej nie zapomniałem

powiedzieć drozdowi, jak pięknie śpiewa'