.',

Ostatnio uderzyła mnie jedna myśl:

jak bardzo życie z Bogiem różni się od życia bez Boga.

Moje życie bez Boga miało mieć dość prosty wykres:

wchodzenie na szczyt (dzieciństwo, nauka, dorabianie się, zakładanie rodziny),

apogeum (zdrowie dopisuje, praca dobra jest, dzieciaki już w miarę odchowane)

i droga w dół (dzieci już na swoim - czasem odwiedzą,

zdrowie szwankuje coraz więcej - żonie też - emerytura skromna ...

No i pewnie by się zaczęło: 'Starość się Panu Bogu nie udała',

'Teraz to już śmierci tylko wyglądać', '

Wszystko co najlepsze, już za mną' itp itd.).

Droga już tylko w dół.

Życie z Bogiem jest zupełnie inne. Dlaczego?

Bo wtedy droga ziemskiego życia prowadzi jedynie w górę - przez całe życie.

Bóg zamyśla, że staniesz się człowiekiem na jego obraz i podobieństwo

i całe życie krok po kroku jest STAWANIEM SIĘ W PEŁNI OSOBĄ, taką jaką On by chciał.

Dostaję kolejną sytuację, stawiam na Niego, cierpię, upadam lub wygrywam, ale zawsze aż do końca kroczę w górę. Jestem podtrzymywany, mam czas na odpoczynek, na zachwyt, ile drogi już za mną.

I tak do końca.

Byleby chcieć zawsze wybierać taką drogę, co nie zawsze jest łatwe, o nie!

Ale warto! Bo na końcu, u góry jest nowe miejsce,

gdzie poczuję się na 100% spełniony,

już na zawsze.