- która godzina ?  - Tak, jestem szczęsliwa,

i brak mi tylko dzwoneczka u szyi,

który by brzęczał nad Tobą, gdy śpisz.

- Więc nie słyszałaś burzy ? Murem targnął wiatr,

wieża ziewnęła jak lew, wielką bramą

na skrzypiących zawiasach. - Jak to, zapomniałeś ?

Miałam na sobie zwykłą szarą suknię

spinaną na ramieniu. - I natychmiast potem

niebo pękło w stubłysku. - Jakże mogłam wejść,

przecież nie byłeś sam.  - Ujrzałem nagle

kolory sprzed istnienia wzroku. - Szkoda,

że nie możesz mi przyrzec. - Masz słuszność,

widocznie to był sen. - Dlaczego kłamiesz,

dlaczego mówisz do mnie jej imieniem,

kochasz ją jeszcze? - O tak, chciałbym

żebyś została ze mną. - Nie mam żalu,

powinnam była domyślić się tego.

-Wciąż myslisz o nim ? - Ależ ja nie płaczę.

- I to już wszystko? - Nikogo jak Ciebie !

- Przynajmniej jesteś szczera. - Bądz spokojny,

wyjadę z tego miasta. - Bądz spokojna,

odejdę stąd.  - Masz takie piękne ręce.

-To stare dzieje , ostrze przeszło

nie naruszając kości. - Nie ma za co,

mój drogi, nie ma za co. - Nie wiem,

i nie chce wiedzieć która godzina.

Spodobało mi się . wiec tak jakoś ..

Wojtek ;*