Ulicą.

Ta Pani, co tak bardzo krzyczała. Co darła się tak, jakby jej robili coś, czego bardzo by nie chciała. A On był czarny i miał wielkie białe oczy. Do Innego mówiła kochanie. Alkohol.
I widziałam Dziewczynę, co tak bardzo zachłannie patrzyła w Jej twarz i dłonie. Co chłonęła każde Jej spojrzenie i brew, gdy pulsuje. To wszystko, kochając inaczej. 

I słyszałam o Panu co liczy liczniki i kopie wysyła. Wszystko dokładnie w urzędzie, jak w życiu. 

A w metrze, przy rurze stała Kurtyzana, co lat miała chyba sześćdziesiąt. 

Do metra, zaś, szła Dama w sukni balowo- pudrowej, pięknie pachniała.

I jechali Panowie w żółtym samochodzie. I klaksonem wołali po uśmiech.
I był Uśmiech i była Radość. 
 

A my idziemy, idziemy, idziemy.
I nie mamy mieszkania. Ot. 

(ten pokój wygląda inaczej, "bo Oni tam siedzą" i właściwie to ogłoszenie nieaktualne)

fot. Damian Malicki