14

hej:)

dawno mnie tu nie było.

Troche się zmieniło.

Jest jakoś inaczej chociaż nic takiego się nie wydarzyło.

Wewnętrzna przemiana.

Coraz częsciej zastanawiam sie nad tym czy jestem czegoś warta.

Marzę o tym żeby w końcu wszystko było tak jak w bajce.

Niby mam wszystko to czego potrzebuje : rodzinę, dom, kochających mnie rodziców, znajomych.

Ale brakuje mi czegoś, czego właściwie nigdy nie miałam.

Boje sie tego co bedzie za jakiś czas. 

Boje się tego że osoby które dzisiaj są dla mnie ważne, już jutro mogą stać sie zupełnie obce.

Nie chce zmian, nie jestem na nie gotowa.

Przeraża mnie ta dorosłość. Podejmowanie ważnych decyzji.

Czasami jest mi cięzko zaakceptować tą rzeczywistość. Tak wiele zmieniło sie od czasów dzieciństwa. Przyjaźnie z dzieciństwa,pierwsze miłości, rozczarwania, łzy, to one nauczyły mnie doceniać to co sie ma. 

I dziś dziękuję Ci Boże za to wszystko co mam, za tych ludzi których poznałam i którzy nauczyli mnie dązyć do wyznaczonego celu.

Teraz z uśmiechem na twarzy moge to wszystko wspominac.

Zostały mi wspomnienia których nikt nie jest w stanie mi zabrać.

Dziękuje !