przełomowy dzień.

Już od ponad tygodnia można odczuć pewne zmiany w domu. Takie zmiany, które były widoczne tylko wtedy, gdy Pati wyjeżdżała na długie wakacje do Holandii. Z tą różnicą, że Pati nie wyjechała i jest całkiem blisko domu. Od drugiego czerwca posiadam swój własny pokój, sama też sprzątam w domu i gdy chcę porozmawiać z siostrą muszę do niej zadzwonić. Nie mam jej na wyciągnięcie ręki, a gdy wchodzę do domu nie widzę jej siedzącej na kanapie z krzyżówkami w rękach. Mimo wszystko widać, że zmiany jej służą, chociaż czasem mam wrażenie, że chciałaby na chwilkę wrócić do domu i leżąc już w łóżku i oglądając wieczorny odcinek Ferdka porozmawiać sobie ze mną, tak po prostu. 

Osobiście czuję się dziwnie siedząc tak samotnie w NASZYM pokoju. Smutno mi rano, gdy patrzę na idealnie ułożoną pościel na Twoim łóżku i nie słyszę jak chodzisz po domu, bo zazwyczaj to Ty wstajesz wcześniej. Kolejny rozdział w Twoim życiu możemy uznać za zamknięty. Ten dzisiejszy wpis brzmi trochę tak, jakby Cię już w ogóle nie było, ale po części tak się czuję. Wszystko straciło swój dawny urok, pewnego rodzaju sens. Już nawet nie mam z kim się pokłócić o bluzkę, no chyba, że Maciek zmieni styl i rozmiar. Teraz będziesz na weekendy, smsy, gadu-gadu. Wiem, że ostatnio udaję trochę twardszą niż Ty, ale wiedz, że teraz płaczę jak dziecko, bo... tęsknię za moją siostrą Pati. I mimo, iż jutro Cię zobaczę, to i tak już nie to samo.

zdjęcie zrobione w najważniejszym, a zarazem przełomowym dniu w życiu mojej siostry i nie tylko.