Nie uwierzysz w to co usłyszysz

Szklane okna wybijane siłą, ukazując niebo wylewają deszcz na zewnątrz

Porzucony wierzchowiec poszukuje swojego jeźdźca nad brzegami wyschniętej Wisły

Most domem dla tysięcy pająków, wieczorem pod rękę z Lilith spacerował on

Pioruny, gdy burzy już nie ma, a chmury opadły na ziemię, straszą do dziś

Komornik z uśmiechem i radością wita Ciebie i wszystko co posiadasz w domu

Woda wszędzie płynie i płynęła, morze spokojne i zimne o wschodzie porannego słońca

Spacery przy światłach wśród tłumów do grobu nieznanego żołnierza

Który swą dłonią szkieletu o czarnej sukni, wciągał w głębiny upojenia

Sen czy jawa? Pytam myszy o kolorowych barwach żółtych i czerwonych

Odgrodzone trawą kontynenty parków letnich wypraw za dnia

Ziściły się listy przepowiadane przez wielkie czerwone wzgórza

Obietnice wyrwanych korzeni na wpół martwych już przed miesiącami

Kłaniam się dymowi białemu, rzuconemu w przełęcz młodych płuc

Pozdrawiam osadzone wysoko ponad wielkie dęby korki w butelkach

 Długie linie wspomnieniem zamkniętych zielonych ścian

Nie oddam Ci światła jego serca, nie on będzie następnym

Nie uwierzysz w to co usłyszysz

Kanashimi no watashi no saigo no kotoba

Bliscy odchodzący do krain umarłych.

Dziwna pustka nagle otoczyła świat, ukazując nowe piękne znaczenie życia.

Cenny dar i druga szansa, nie zmarnuj jej i wykorzystaj dobrze.

Wierzę, że tak naprawdę ukażę się dobroć twojego istnienia.

Wierzę, naprawdę.

Jesteś wszystkim, czego potrzebuję by dalej istnieć.

Z tym cennym darem zwanym szczęściem.

Którego już nie utracę.

Pozwolę na każde słowo, rzecz i gest.

Ale jego skrzywdzić nie dam, za daleko to zaszło.

Nie będzie kolejnych ofiar, dość przelewania niewinnych łez.

Krzyków rozpaczy, które przenikły moje uszy już kolejny dzień.

Wszystko, ale żadna krzywda wobec niego nie zostanie wybaczona.

Nie zostanie.

Odliczam twoje dni.

Piosenka na dziś:

The Gazette - Shiikureta haru kawarenu haru

Rysując w deszczu, pytam siebie

Czy jestem instrumentem?

Jeśli nie miałbym serca,

To jak dałbym sobie bez niego radę?

Najważniejsze, jak dobrze cieszyć się drobnych i być dumnym z wielkich czynów.

Oby tak dalej z uśmiechem na twarzy.

Lub może, twarzach? :)