wykopaliska zdjęć z dawnych okresów,
jesli dobrze kojarze to kwiecień 2011,
ale mniejsza o to,
dobre czasy i tyle.

kolejny dzień taki sam nic się nie zmienia,
ciężko już okreslić jak będzie dalej,
nie widząc przed sobą poprawy popadam w skarajną niepewność,
wszystko dzieje się w mojej głowie,
nikt tak naprawdę niedojrzy tej szarości i mroku jaki pustoszy moją głowę,
zastanawiam mnie czy znajdę drogę powrotu na własciwą ścieżkę,
bo poki co widzę, że idę jednym szlakiem,
bojąc się zawrócić bo nie mam pojęcia co tak naprawdę teraz może być za mną,
a może powrót to byłby jeszcze większy błąd,
może ta dziwna pokręcona prowadzi mnie do tego celu,
podąrzając tą ścieżką, która odbieram jako niekończące się cierpienie,
tylko czy gdyby nie ona byłbym tą samą osobą,
tak samo bym się zachowywał i postrzegał świat?
szczerze pewnie nie...
a może chęć ułożenia ze szczątek mojego dawnego ja czegoś nowego poprostu przysłania mi to co mam,
czas się nad tym głębiej zastanowić.

tęsknie za Tobą, za Twoim uśmiechem który sprawia że zapominam o wielu sprawach,
za zapachem przy którym czuje się jakby nic nie było prawdziwego poza Twoją osobą,
i za Twym wzrokiem, który gdy spotyka się z moim mówi mi więcej niż jakakolwiek rozmowa,
wiem może to proste słowa, ale tak właśnie się czuje.