136.

Siedzimy sobie z Teodorem i zastanawiamy się, co robić.

Sprawdzian z przedsiębiorczości tragiczny!

Ściągać się nie dało nawet...To znaczy dało się, ale nie wszystko.

Plecaki pod ścianę... O_o

Na wosie rozmowy o torturach.

Takie tam nabijanie na pal! :O

No, ewentuanie rozpruwanie brzucha, wyciąganie jelita grubego, przybijanie go do drzewa i kręcenie się wokół niego w ucieczce przed biczem do momentu, w którym nie urywa się żołądek.

Powrót do domu? Duuużo gorszy, niż ten wczoraj.

Droga- totalna masakra... Nawet nie mam ochoty opisywać, bo zimno na samo wspomnienie. Dwie gleby, okej...

Spoczko religia, ministranci się przydają. Dzięki Piechowiakowi chyba będą piąteczki.

Ania i Ewelina to pocieszne mordki. ;*

Tęsknię za Roksanką. :C

Jutro ZNOWU jadę o szóstej dwadzieścia z tatą, czyli ZNOWU muszę wstać o piątej trzydzieści pięć, bo o ósmej mam koło, a nie chcę iść rano w taką pogodę na przystanek...

Będzie kolejna kartkówka z francuskiego...

Coś było na angielski, zaraz muszę zerknąć.

No i oczywiście nasza kochana matematyka! </3

A wieczorem zumba! <333

W sobotę już wyjazd, kochaaane! <3

Gdzie będziemy spać?! ;d

Będzie dobrze, z resztą, jak zawsze z Wami.

Potem jakaś sesja z Gosią, bo chciała, Madzia też, więc coś zrobimy. 

Czyżby wielki COME BACK u Ewelinki i HARTY PARD? *___*

Oł yeach!

Boże, potrzebuję ciepłej herbatki i snu, natychmiast.

Jednak trzy dni pod rząd wstawać o piątej trzydzieści to za dużo...

Zostało mi 60% i nie wiem, o czym pisać. O_o

W sumie to jest smutno.

Bardzo smutno.

Trochę szkoda.

Jest tak jakoś pusto, szaro, bezuczuciowo kompletnie.

Ogólnie to nienawidzę, jak ktoś wypomina mi błędy z przeszłości.

Nienawidzę, jak ktoś mnie do czegoś zmusza.  Sama muszę czegoś chcieć, żeby to zrobić.

W ogóle nie jestem asertywna. To błąd.

Nienawidzę być ograniczana.

Nienawidzę czuć się tak, jak teraz.

Nostalgiczny, przytłaczający stan.

Dobra mina do złej gry- jak zawsze.

Sztuczny uśmiech przyklejony do twarzy.

Dziękuję tym, którzy sprawiają, że śmieję się szczerze.

Z tej notki zrobiła się taka sinusoida.

Jeżeli już jesteśmy w temacie matematyki, to nie umiem zaznaczać tych funkcji.

Nie mam siły.

Po co jest to wszystko?

Tak sobie słucham zamulających piosenek i myślę co będzie i dlaczego teraz jest tak bez sensu.

Nie chcę iść jutro do szkoły...

W ogóle to Gosia będzie na mnie wściekła za podręcznik, ale wierzę, że da radę. ;*

Najdłuższa notka w moim życiu!

Tak sobie myślę, że wiele osób po połowie zrezygnowało z czytania.

W sumie na ich miejscu też bym tak zrobiła, bo po co czytać coś, co jest totalnie bez składu i ładu.

Jutro na polskim jakieś czytanie ze zrozumieniem na ocenę...

No, ale trzeba się tego dobrze nauczyć, bo będzie na maturze.

Już mi się udziela ta wcześniej wspomniana MATURA.

Jesteśmy w pierwszej klasie, a wszyscy już o tym trąbią.

Dziwię się, że jeszcze nie ma żadnch transparentów... 

Nauczyciele już zapowiadają sprawdziany na "po feriach"...

Co to ma w ogóle być?!

Tyle wspomnień na raz... Zaraz mi głowa pęknie od tego wszystkiego.

W ogóle planuję wrócić do "swoich" włosów.

Będę je częściej podcinać, żeby znikęło ombre.

Tęsknię sobie, a co tam.