....

Jak ptak co w klatce zamkniety, wolność co wspomnieniem zaklętym.

W bezruchu te skrzydła zastygły, śpiew co zanikł w hałasie ciszy.

Płacz serca w mroku objęciach i pustka,

tak szara, tak wielka.

Ten sen co piekny jak motyl, ten dzień tak długi, meczący.

Klatka,

zbyt mała,

zbyt ciasna,

co zlotem raz wabi, łapie zamyka i basta.

Ten ptak co domu gdzieś szukał, ten strach,

co jedynie odnaleźć zdołał.

Tęsknota tak sucha i blada,

nawiedza te serce, nawiedza w tych kratach.

Życie tak kruche, tak piekne, co z łzami wypływa bezwględnie.

Minełay wiosny, minełay lata, ostatnia łza,

co spłyneła na kata.

wiersz pisany dzisiejszej nocy,

wydaje mi sie taki chaotyczny ale oddaje dokładnie to co czuje....

                                           pytania---> KLICK