Rozmawiałam sobie z Pawłem i tak jak zaczęłam mówić jak bardzo zmienił moje życie to nie mogłam skończyć-dosłownie.

Jest moją podporą każdego dnia,wsparciem gdy tylko schylam głowę w dół.

Moją ucieczką,moją drogą,moim całym życiem.

Ludzie mogą sobie gadać,że to nic nieznacząca "nastoletnia miłość",ale dla nas to jest coś więcej.

Żaden człowiek w moim życiu nie dał mi tyle szczęścia i miłości ile dał mi ten chłopak.

I jak tak patrząc w przeszłość,to nie wiem kiedy minęły te miesiące,kiedy minęły te wszystkie dni spędzone razem.

Nie potrafię się z nim pokłócić,chociaż jesteśmy jak plus i minus,mamy swoje różne zdania.

Nasz związek byłby nudny,gdyby ciągle zawsze było to samo,jeden zgadzałby się ciągle z drugim.

A tak to mamy praktycznie zawsze inne zdania,różnimy się od siebie niewyobrażalnie.

I to on był,kiedy wszystkich zabrakło,kiedy byłam na dnie.

Podał mi rękę tak,jak podałam mu ją ja w wakacje 2014roku i wtedy zaczęła się przyjaźń.

I chociaż jesteśmy ze sobą 10 i pół hahah miesiąca,to mogę powiedzieć że jest moją małą "miłością mojego życia" hahah 

I NIE MAM POJĘCIA,GDZIE SĄ NASZE ZDJĘCIA Z KWIETNIA KOLEŚ 

https://www.youtube.com/watch?v=CIxl2iIYadI 

"chciałbym umrzeć przy Tobie"