czy wszytko można wytłumaczyć tak po prostu, bez komplikacji umysłowej, wytchnienia serca podczas jednego mrugnięcia, że "takie jest już życie?"

kiedy robi się coś, czego nie chce się robić, ale trzeba, kiedy łamie się wszytkie zasady by naprawić tą jedną obolałą a to nie wychodzi, czy wystarczy powiedzieć "takie jest życie, mówi się trudno i żyje się dalej".. co z pamięcią? i świadomością?
tak. pomaga to wyciągnąć potrzebne wnioski. ale niszczy też umysł i serce.

mówią, że nie należy płakać nad rozlanym mlekiem, że trzeba iść dalej, iść i próbować. brzmi optymistycznie. ale pachnie zarazem taką realnością. nie lubię realnośći. jest pospolita, ludzka.. jednak trzeba pójść z nią na spacer, schwycić za rękę, poznać, porozmawiać. mieć dobre stosunki. inaczej - witaj niezrozumienie - pokoju bez drzwi i okna.

czasem najprostsze rozwiązania są najlepsze. dlaczego więc człowiek tak komlikuje sobie życie? wystarczy rozmowa, wystarczy odpowiednia kompilacja słow, gest, dowód na to, że można. my jednak wolimy błądzić. wolimy szukać po omacku. ale po co? tak niewiele czasu jest nam dane, by zrealizować wszytkie marzenia.. a ja marzę, by......

nie wiem nawet czy te wszytkie słowa maja sens. tyle jest we mnie emocji, niewypowiedzianych słow, ukrtych spojrzeń. paraliżujący strach, a przecież tylko odważni mogą mieć w garści świat. chciałabym stąd uciec. uciec i znaleźć się gdzieś, gdzie nie ma betonu, elektryczności, całej tej nowoczesnej sztuki przemysłu. chciałabym Tam nie posiadać nic - dachu nad głową, swojego komputera, ubrania, wspomnień, okropnego zegarka - realisty, ani ciepłych skapret, czekolady, okularów przeciwsłonecznych (bo zakładam, że będzie tam gorąco;) ).. nic oprócz m i ł o ś c i uosobionej. chciałabym przeżyć choć jeden dzień, niewdzięczne ludzkie 24 godziny, ale w taki sposób, by dać wiare niewiarkom, że miłość istnieje. istnieje i wlewa w człowieka największe szczęście, jakie istnieje, że to ona jest prawdziwym powietrzem i to "ona jest święta, z niej jest stworzona dusza, dla niej warto żyć i dla niej warto umrzeć".

c h c ę nauczyć się ż y ć i u m i e r a ć d l a m i ł o ś c i ..

.wtedy "wszystko to miłość"!
i mówcie mi ile chcecie, bo będę cholernie szczęśliwa, że:

t a k i e w ł a ś n i e j e s t ż y c i e ..