nie mam żadnych jebanych huśtawek nastroju, ogarnijcie się!

Tak jak Anioły upadają

Tak ja zabłądziłęm na ścieżce światła

Wypełnia mnie tylko nienawiść

Albo raczej te resztki które z człowieka zostały

Jeśli tylko kiedykolwiek nim byłem

Bo tych czasów nie pamiętam

Ból to wszystko co tu znajdziecie

I tam Stoi On

przypomina mnie

Otoczony płomieniami

ten dym unoszący się w powietrzu znad drzew

Tak jak czarność serca leżącego na ziemi

Zniszczę go zanim wstanie świt

Nigdy nie chciałem pokazać że jestem lepszy od kogoś

Ale to są wymogi przetrwania w tym świecie

Zniszcze go i nie zostanie nic

prócz Ognia i spalonych drzew

Popiołów z którego powstałem ja i mój wróg

I to miejsce Gdy jestem sam

Przypomina mi o tym co się stało

Mój dom nie jest domem który

tak bardzo staram się odnaleźć

Samotność to jedyny towarzysz

Którego musze zniszczyć