moja piękna notka, pisana przez 3 godziny została omyłkowo skasowana. Jednakże cieszę się, że nie opublikowałam tego co wcześniej było napisane, nie będę niczego przywoływała z tamtego wpisu ponieważ.. bo nie.

Chcę natychmiast zapomniec o tym co było, stac się niewidzialna dla tego co jest i uciec od tego co będzie. Nie, nie panikuję, zawsze jestem opanowana. Zastanawiam się tylko dlaczego próbujesz utwierdzic mnie w przekonaniu, że jestem dla Ciebie taka ważna, po co piszesz mi, że tylko ja powstrzymuje Cię od złotego strzału, że jestem najważniejsza, że tylko ja się liczę, po co to wszystko robisz ?! Kiedy wpadasz w maraton, kontakt na kilka dni jest całkowicie zerwany. Siedzisz w tym po same uszy, amoże nawet jeszcze głębiej i nadal w to wchodzisz.. tak o tym myśląc przypomniała mi się pewna rozmowa.

Dała mi ona trochę domyśliła, osoba , z którą rozmawiałam uważam chyba za najwsanialszą osobę jaką poznałam.Jej zdania, często ostre i mocne jak siarczysty policzek dały mi do myślenia, pokazały jak widzi to osoba z zewnątrz, może nie z zewnątrz, ale z boku. Czasem, a nwet czasami często wracam myślami do tej rozmowy i zastanawiam się czy to wszystko może byc prawdą.. Pozwolę sobie skopiowac żywcem z archiwum kilka zdań, które mogłabym chyba wyrecytowac z środku nocy przez sen ; o

sama sobie często zadaję te wszystkie pytania i szukam odpowiedzi, których nie ma.. albo nie porafię ich znaleźc..