No cóż ....

Czasem tak bywa że, Musimy odejśc bez słowa, postarać się zapomnieć,

Lecz jak to zrobić, to jest jak próbować zapomnieć wzór na pole kwadratu,

Jak oduczyć się chodzić, zapomnieć jak się oddycha, i tego jak się patrzy,

Dlaczego jest tak że mimo naszej dobroci, musimy tak cierpieć?

Jednak Najlepszym rozwiązaniem, jest odejście w strone zachodzącego słońca,

Zapaść się pod ziemie, ulżyć tej drugiej osobie i wiedzieć że będzie jej lepiej,

Nauczyć się znaczenia słowa kocham i wyryć na pamięc zachowania zakochanej osoby,

tworzyć pozory przy kimś kogo się nie daży głębszym uczuciem, coż....

Muszę iść dalej, taki jest założenie, jednak jak mam to robić gdy nie mam siły?

Czuje się jak wędrowieć w samym środku pustni bez nawet kropli wody,

Mam ochotę upaść i nie wstać, jednak wiem że musze odejść jak najdalej,

niektórzy już odeszli, pozostawili po sobie jedynie napis "ku pamięci",

Tak tak, Jednak Takie myśli nie pomagają przeżyć, najbolesniejsze słowo?

Dwuznaczne tak, każdy by chciał słyszeć "Tak, Kocham Cie" Lecz najczęsciej słyszy się "Tak, Nigdy nam nie wyjdzie"

najboleśniejsze w tym jest to że musimy iść dalej, jednak taka kłoda powoduje że nie wstajemy przez dłuższy czas,

podobno wstajemy wtedy silniejsi, jednak napisze szczerze że, ja nadal leże i już nie mam siły się podneść,

czuję tą bezwładność mojego ciała, organizm wyniszczony, w szczególności ten najważnieszy mięsień,

zapadne się pod ziemie, znikne w cieniu drugiego człowieka, każdy tak powtarza, z nadzieją że dla drugiej osoby będzie lepiej,

proste "do zobaczenia" Chociaż każdy z nas wie że się już nie zobaczymy, przecież nigdy się nie widzieliśmy,

Podobno kazdy upadek dodaje siły, niestety ja z każdym tym upadkiem mam jej coraz mniej,
Piszę to ja
Bezsilny kochanek, walczący o resztkę mojego skamieniałego serca ...