Naprawdę przyznaję, że nie wiem kiedy ostatnio było mi tak cholernie smutno jak dzisiaj. "Tylko Ty nie płacz, bo my też będziemy!" Nie wierzę że to już koniec. Koniec wstawania po 4, koniec miljjjarda godzin w pociągu, koniec mojego pokoiku..[*] Już mi tego brakuje! Bez wahania - jedno z lepszych doświadczeń. Najlepsze 3 tygodnie, najlepsze praktyki, najlepsi ludzie, najlepsze psy, najlepsze wszystko. Przede wszystkim chyba nigdy nie wyjdę z zachwytu nad ogromną pracą jaką wykonują psy wraz z chłopakami. Tyle rzeczy mi pokazali. Przyjechałam do zakładu z miłością do labradorów a przez Nich wszystkich wracam zarażona tą do owczarków(; Od wyszukiwania zapachu zwłok, typa z łopatą w rękach, po tropiki, codzienną obczajkę na widok mnie w radiowozie, wyjazdy na miasto, pola, lasy, tropienia, pozoranctwo. No ale oczywiście największy sentyment pozostanie jednak do drużyny tropików, u których zapierałam się rękami i nogami i byłam znacznie dłużej niż ustawa przewidywała. "Ty się o to nie martw, my będziemy Twoją rodziną:D". NO DOBRA, MOŻE PO CZĘŚCI Z WIADOMYCH POWODÓW TAM BYŁAM;>> No ale te wszystkie wyjazdy terenowe z Nimi, oszczekiwania, szkolenia, poligony, nieustanna beka i specyficzne rozmowy zostaną w głowie na pewno. Jak po całym dniu wracałam, przypominałam sobie to wszysto i w tramwaju cieszyłam się jak głupia sama do siebie.
No ale tak jak mówiłam - wrócę tam, KURCZĘ, CHYBA NIE MAM INNEGO WYJŚCIA SKORO MA BYĆ MĄŻ POLICJANT!;)