Zniewolony, zamkniety, przez to osamotniony. Zatrzasniety w sidla zla i za wszelka cene usiłujący wydostac sie z tego zaśmieconego egoistycznymi i prymitywnymi uczuciami swiata. Koniec. Kiedy był poczatek? Kurwa. Nie potrafie nie myslec, nie chcec niczego choc przez sekunde. A Ty? Pomoz mi (przeciez) możesz wszystko. Pokaz mi ze warto i ze nie mogę zaprzestac w tej walce. Kolejno z dnia na dzien bowiem zdobywam nowe bitwy. Wygrywam. Codziennie boje się żebym nie musial stawac do kolejnej, żebym nie przeżył tej ostatecznej, bo po niej, mimo ze powinno być dobrze będzie jeszcze gorzej. Modle się o sile, która ilekroć przychodzi tylekroć odejdzie zabierając ze soba wiecej niż dala i niż powinna zabrac. Strach, bol, i cierpienie. Czysciec, pieklo[A], i wieczność. Mój wiek. Co do tego wszystkiego ma kurwa mój wiek?! Odpowiedz mi, bo sam w poszukiewaniu odpowiedzi stalem się inny. Nie wiem czemu. A TO wlasnie chce wiedziec,  nie potrafie jednak tego zrozumiec. Wolanie o pomoc, ratunek i Twoja reke nie wchodzi w gre, bo nawet jeśli bym te otrzymal, to i tak bym nie skorzystal. Obliczam ile lat ma swiat. Jak jest stary. Ja mam 16. I co? To, ze jak tylko znajde się pare stop pod ziemia& nie będzie mialo już nic znaczenia. Nawet to jakim byłem czlowiekem. Będę czekać. Lecz na co? Mam cicha nadzieje, ze na Ciebie.

Amen.