100%

stare jak świat! nieistotne

ostatnimi czasy nie było między Nami najlepiej. działaliśmy na siebie destrukcyjnie zapominając o tym, co jest dla Nas najważniejsze. złość ogarniała każdą cząstkę ciała, nie zwracaliśmy najmniejszej uwagi na wypowiadane słowa. wyjazd był najlepszą opcją na wyjście z tej sytuacji i najlepszą możliwością na poukładania myśli. nie jesteśmy ze sobą długo, jednak osiągnęliśmy w tym czasie bardzo wiele. czasem zapominamy o tym wszystkim, ale tak już chyba z Nami jest, musi być źle, żeby było dobrze. nie ma związków idealnych, bo nie ma ludzi idealnych. w dniu dzisiejszym mija 9 miesięcy odkąd zaczęliśmy się spotykać. przez ten czas znosiłeś dzielnie moje wszyskie humorki i odzywki, a dobrze wiemy oboje, że jeśli chodzi o mnie, to niezależnie od wszystkiego mam bardzo zmienny nastrój, potrafię się śmiać, a zaraz mieć łzy w oczach. te łzy, to chyba trochę dlatego, że boję się przyszłości. jestem kobietą, która w tak dużym świecie musi sobie poradzić z ogromem spraw. życie chce coraz więcej od Nas, a ja się okropnie boję, że nie jestem w stanie wszystkiemu podołać. chcę się uwolnić od tego miasta, ale chcę, żebyś był przy mnie. boję się 11 listopada. i takim to sposobem moje pozytywne nastawienie poszło gdzieś, mam wrażenie, że znowu wracają do mnie stare złe nawyki, chociaż tak bardzo tego nie chcę!

obiecuję sobie dzień w dzień , że tutaj wejdę i jakoś nigdy mi nie po drodze. minął miesiąc odkąd ostatni raz tutaj coś pisałam. trzydzieści jeden dni podczas których miały miejsce niesamowite rzeczy. jest późno, nie mam siły i weny na chwilę obecną pisać cokolwiek, postaram się zmobilizować, żeby tu zajrzeć jak najszybciej, muszę wreszcie dać upust swoim myślom.