emocje.

majówka jak narazie cacy, choć mogłoby być lepiej. lepiej z kimś. ale ktoś był mega głupi i teraz płaci za to jednocześnie krzywdząc mnie.
chcę już 19 czerwca.

a wracając do długiego weekendu; kubryk, białe błota, teraz mała u mnie jest.. tak bardzo przypomina mi o Edycie :-) a potem prawdopodobnie miasto z Rudą suczą. niedziela rowery i picie w myślu z Nafukaną i Łukim, poniedziałek lekarz i eh. kurcze.






dzięki jednemu durniowi w środę poprawił mi się humor i za to mu dziękuję + ten wypad na piwo. ;)
w czwartek od rana złapał mnie taki dołek, tak mj się nastrój zjebał, że aż Kudłaty nie wytrzymał i zaczął mnie tulić. na szczęscie później pojechałam na białe i było elegancko.
od wczoraj wieczora siedzi u mnie kuzynka, córka śp. cioci Edyty. ahh ta mała :* tęsknię za nią, gdy wyjeżdża. ale skoromtak ma być

niee wiem, czy mogę się zgodzić z pewną osobą, że dzięki tym rzeczom, przez ktorre teraz przechodzę, w przyszłości będę silna, że dzięki nim teraz buduję swój charakter. ale teraz, w teraźniejszości - gdzie jest granica ludzkiej cierpliwości? ludzkiego cierpienia? ludzkiej wytrzymałości na cierpienie? już od jakiegoś czasu szukam odpowiedzi na te pytania. dręczą mnie po nocach. chore jest to, że inni, jeśli potrzebują szczęscia, mają je w zasięgu ręki i w każdej chwili mogą po nie sięgnąć. inni zaś, jeśli chcą osiągnąć ów szczęście, muszą przechodzić przez liczne szkody i trudy. niesprawiedliwe, co? :) dlaczego na danego człowieka jest przypisana inna - niekiedy ' łatwiejsza' - droga do szczęścia? od czego to zależy?
jestem taka młoda a potrzebuję tyle odpowiedzi na tyle dręczących mnie pytań.
potrzebuję wsparcia. szkoda że jedyna bliska mi osoba jest wtej chwili niedostępna dla mnie i spierdolila sobie życie tak na starcie.
ludzie domagają się sprawiedliwości. i ja też. jak narazie, w moim dotychczasowym życiu tej sprawiedliwości nie zaznałam.

wszystko jest do dupy jak narazie. ;)



mam nadzieję, że wam się lepiej powodzi niż mnie. miłego dnia dzióbki. :-)