wspomnienie minionego lata

hipokrytka. tak, chyba mogę siebie tak nazwać... bo jak inaczej nazwać osobę, która wymaga perfekcji i ideału od wszystkich, choć jej samej dużo do ideału brakuje.

nie wiem dlaczego zawsze czuję jakiś niedosyt, zawsze czegoś brakuje, zawsze coś sprawia, że nie jest wystarczająco dobrze

chciałabym zmieniać ludzi, a to źle. sama dążę do tego, by nie przejmować się tym co ludzie o mnie myślą i staram się zawsze być sobą, więc dlaczego nie pozwalam na to innym ludziom? i wymaga od nich czegoś zupełnie innego?  

koniec, koniec z tym. biorę się za siebie i to ostro 

+ mam zamiar wreszcie nauczyć się żyć chwilą, tym co jest tu i teraz, bez snucia `co by było gdyby`. mówię koniec. i choć nie wytatuuję sobie na ręce wielkiego `carpe diem` (pozdrawiam Cię G. :* dla mnie na takie szaleństwa jeszcze za wcześnie ;p) to będę mieć to w głowie! :)