Wczoraj ogladając mecz przekonałem sie ze powiedznie "do póki piłka w grze wszystko jest możliwe" to czysta prawda. Potwierdziło się także inne - "nie wykorzystane sytuacje sie mszczą". Chorwacja zmarnowała mnóstwo sytuacji aż w końcu strzeliła te bramkę i wszystko miało być jasne. A tu "piłkarski cud" ! Ostatnia sekunda i Turcy strzelają bezcenną bramke na 1-1. Chorwaci czują sie jakby okradziono ich ze zwyciestwa (znowu te kradzieże..). Już myśleli że sa w półfinale. Rozluźnili się i chwila nieuwagi kosztowała ich bardzo wiele. Natomiast Turcy ? Starali się przez cały mecz ale potrzeba było bramki na Chorwatów żeby rzucili wszystko na szalę. To było niesamowite. Kibice czekali dwie godziny żeby padła jakaś bramka. Ale narzekac nie mogą, bo końcówka to były emocje na najwyższym poziomie. Gol dla Turcji. Koniec meczu. Karne. I wtedy przyjżałem się obu drużynom. Turcy byli na fali. Uśmiechniety trener poklepywał swoich zadowolonych zawodników. Natomiast Slaven Bilic zdenerwowany, jeszcze udał sie z pretensjami do sedziów. Chorwaci załamani ze musza jeszcze strzelac karne na które od dwóch minut w ogóle nie byli przygotowani. Optymizm Turków sprawił że emanowała z nich pewność siebie. Chorwacja nie wiedziała co sie dzieje i czuła presje że może przegrać wygrany mecz. Efekty ? Perfekcyjnie wykonane karne Turków i fatalne pomyłki Chorwatów. A przeciez to Chorwaci są lepszymi piłkarzami i powinni pewnie strzelać do bramki. Oto psychologia futbolu. Presja, odpowiedzialnośc za drużyne (ba, za państwo !) i swój piłkarski wizerunek, oraz zwyczajna niepewność gdy okazuje sie że ustawiając piłke na 11 metrze bramka wcale nie jest taka wielka. Za to wszystko kibice rzuty karne kochają ! Moja jedenastka turnieju po fazie grupowej.. Boruc - Gio , Pepe , Chivu, Ciurluca - Robben, Ballack, Xavi, Van Persie - Villa, Van Nistelrooy Rezerwowi: Van der Sar - Lahm, Simunic, Metzelder, Bosingwa - Ronaldo (silva), Sneijder, Van der Vaart, Schweisteiger - Nihat, Podolski (Torres).